ČUDNA ALI ISTINITA STUDIJA: Način na koji dišete zapravo utiče na to kako pamtite stvari
Autor: Glas javnosti
Naši obrasci disanja i njihovi uticaji na mozak mogu ojačati ili oslabiti našu moć formiranja pamćenja, otkriva novo istraživanje, a rezultati bi potencijalno mogli pomoći u lečenju moždanih poremećaja i kod problema mentalnog zdravlja.
Prirodno i spontano ponašanje tela pri disanju poznato je kao medularna respiratorna aktivnost, prema produženoj moždini – središtu za kontrolu disanja u mozgu. Od posebne je važnosti mali klaster neurona u onome što je poznato kao Pre-Bötzingerov kompleks (PreBötC), koji se nalazi u produženoj moždini.
“Disanje je osnovna radnja u održavanju života kod sisara”, kaže neuronaučnik Nozomu Nakamura s medicinskog univerzitats Hyogo u Japanu.
“Iako su detalji o respiratornoj funkciji na moždanim stanjima i dalje nejasni, nedavne studije sugerišu da bi disanje moglo igrati važnu ulogu tokom budnog stanja mozga.”
U ovoj novoj studiji naučnici su interferirali s PreBötC kod genetski modifikovanih miševa. Otkrili su da kada su miševima privremeno zaustavili disanje, životinje su bile manje sposobne formirati važna sjećanja tokom testova prepoznavanja predmeta i uslovljavanjem straha.
Štaviše, čini se da pauze u disanju takođe utiču na aktivnost moždanog hipokampusa (ključnog za pohranjivanje dugotrajnog i kratkoročnog pamćenja) tokom priziva pamćenja. U daljim testovima, forsiranje nepravilnih obrazaca disanja poboljšalo je pamćenje miševa, dok je usporavanje disanja pogoršalo pamćenje miševa.
Prethodno istraživanje istog tima već je pokazalo da je prebacivanje s izdisaja na udisaj na početku ili usred zadatka pamćenja – tehnički poznato kao prijelaz od izdisaja do udisaja (EI) ili početak udisaja – ljude usporilo i manje su tačni pri prisećanju informacija.
Još jedna studijaNakon toga je usledila studija koja je upotrebila skeniranje mozga kako bi povezala slabije pamćenje s deaktivacijom temporoparietalnog spoja ili TPJ. TPJ obavlja mnogo različitih zadataka, obrađuje informacije iznutra i izvan tela i pronalazi odgovarajuće odgovore.
Istraživači sugerišu da određeni obrasci disanja – uključujući tranziciju EI – poništavaju obradu koju radi TPJ i da bi TPJ mogao biti uključen u fluktuacije performansi pamćenja viđene kod miševa. Ti se učinci tek moraju replicirati na ljudima, što je jedan od načina za dalja istraživanja.
Već smo svesni raznih poveznica između disanja i mozga – načina na koji nam vežbe disanja mogu pomoći da se smirimo, na primjer – a tim koji stoji iza novog rada sugeriše da bi namerno prilagođavanje naših obrazaca disanja moglo pomoći na druge terapeutske načine, piše ScienceAlert.
“Utvrđivanje detaljnih uloga disanja i molekularnih mehanizama u mozgu predmet je budućih istraživanja kako bi razumeli učinke tolerancije na stres”, kaže Nakamura.
“Način manipulacije disanjem i primena vežbi disanja bit će ključni za liječenje i terapiju depresije i neuropsihijatrijskih poremećaja“, dodaje za kraj.
Glas javnosti/ N01S
BONUS VIDEO
SKINI APLIKACIJU
