Radoje Arsović: Doktor nauka, bivši ambasador i monah koga su ubili komunisti
Autor: Glas javnosti
Radoje Arsović, bio je dvostruki doktor nauka na Sorboni i u Monpeljeu, i ambasador Kraljevine Jugoslavije u Parizu između dva rata. Zamonašio se pred Drugi svetski rat i bio monah u Žiči, služivši kao desna ruka Svetog vladike Nikolaja Ohridskog i Žičkog (Velimirovića).
O njemu malo Srba uopšte zna da je postojao, a u pitanju je još jedan srpski svetac.
Rođen 1894. u selu Kušići kod Ivanjice. Osnovnu i srednju školu završio u Srbiji. Doktorirao dvaput u Francuskoj iz oblasti filozofija na Sorboni i iz oblasti prava na univerzitetu u Monpeljeu.
Radio je kao službenik u diplomatskoj službi Kraljevine Jugoslavije u Francuskoj. Godine 1929. imenovan je za ambasadora Kraljevine Jugoslavije u Parizu.
Vratio se u zemlju 1937. kada prevodi knjigu „Žitije svetih devojaka”.
Nakon pravoslavnog Bogomoljačkog sabora u Vrnjačkoj banji, pod vođstvom vladike Nikolaja, odlučuje da napusti diplomatsku službu i odlazi u Ohrid, a potom i Bitolj, gde je službovao uz vladiku Nikolaja.
Zamonašio se u Bitolju 1938. godine, dobivši ime Jakov. Tako intelektualac sa 2 doktorata i sa lepim položajem u društvu odlučuje da se odrekne sveta i provede ostatak života kao prost monah u strogom podvižništvu. Sa vladikom Nikolajem prelazi u monaško bratstvo manastira Žiča, kao sabrat. U leto 1941. je boravio i u manastiru Ljubostinja, gde je episkop Nikolaj bio interniran.
Po povratku iz Ohrida uređivao je pred Drugi svetski rat časopis „Pismo” i „Misionar” u Kragujevcu.
Sa koferom punim knjiga pešačio je i misionario između Čačka i Kraljeva. Bio je ćutljiv, smeran, smiren i prozorljiv; predvideo je nemačko bombardovanje Beograda i stradanje srpskog naroda.
Kraljevčani ga pamte da je pred rat išao ulicama Kraljeva vodeći volove upregnute u jarmu, i upozoravajući narod, govoreći da mu predstoji ropstvo.
Tokom Drugog svetskog rata propovedao je u beogradskim crkvama, a kada mu je to bilo zabranjeno nastavio je po gimnazijama i školama.
Prebijen je na smrt od strane komunističke vlasti 1946. godine nakon što je na stanici u Požarevcu dodelio 8000 kopija molitve Gospodnje „Oče naš”. Od posledica batinanja ubrzo je mučenički preminuo, pošto su ga Titovi komunisti prethodno zatvorili i podvrgnuli mučenju sa ciljem da se odrekne „konzervativnih religioznih uverenja”.
Prepobni Jakov Novi Tumanski proglašen je svetiteljem i SPC ga proslavlja 21. avgusta.
SKINI APLIKACIJU
.png)
