NJEGOVO IME SINOMIM JE ZA ZAVODNIKA: Špijun, prevodilac, diplomata, ljubavnik ili Kazanova
Autor: Glas javnosti
Legendarni itaijanski zavodnik Kazanova avanturista, sveštenik, muzičar, vojnik, špijun, diplomata jedan je od najobrazovanijih ljudi svog vremena, a često je bio povezivan sa skandalima u odnosima sa ženama.
Đakomo Đirolamo Kazanova, sinonim je za avanturiste i ljubavnike svih epoha. Rođen 2. aprila 1725. godine u Veneciji, od roditelja koji su bili glumci španskog porijekla, voleo je i vodio ljubav sa 132 žene i sve to opisao je u svojim obimnim memoarima „Istorija mog života”.
Uprkos tome što se u popularnoj kulturi često predstavlja kao lakrdijaš, Kazanova je bio jedan od najobrazovanijih i najnaprednijih ljudi svog vremena, prevodilac „Ilijade” i vjerovatno koautor libreta za Mocartovu operu „Don Đovani”.
Malo posle ponoći, sin operske pevačice, naoružan lovačkim nožem i osvetoljubivim raspoloženjem, ušunjao se na groblje, iskopao tek sahranjeno telo i odsekao mu ruku. Bio je to deo plana plana Đakoma Kazanove da se osveti neprijatelju koji se prethodnog dana gadno našalio s njim. Namerno je olabavio mostić preko koga je trebalo da pređe tako da je “do grla upao u smrdljivo blato”, piše u Kazanovinim memoarima od 3.682 strane.
View this post on Instagram
Kasnije se sakrio ispod žrtvinog kreveta kako bi je uplašio izigravajući utvaru.
Sve ovo se ni najmanje ne uklapa u poznatu priču o beskrupuloznom zavodniku, beguncu iz tamnice u venecijanskoj Duždevoj palati. Činjenica je, međutim, da je vodio nemiran život i da su ga na svakom poslu pratili skandali, a u policiji je imao dosije zbog svađa na javnim mestima, tuča i vređanja crkve. Možda najveći dar čuvenog Venecijanca bio je u tome što je umeo da se proda.
Komplikovan i egocentričan, avanturista, sveštenik, muzičar, špijun i diplomata, uspio je iz svog života da iscrpi materijal za biografiju u 12 tomova. Seks je bio samo deo njegove priče, sredstvo za spoznaju dublje ljudske prirode i dobrim dijelom alatka literarne imaginacije. U svojoj biografiji tvrdio je da je jedan od njegovih predaka plovio s Kolumbom. Bio je izuzetno lep dečak, s dugom kovrdžavom kosom koja je još u ranom periodu odrastanja privlačila djevojčice.
Volterov učenik
U jedanaestoj godini poslat je u Padovu da uči za sveštenika pod pokroviteljstvom Abe Gocija, ali već tada sudbina je odredila njegovo pravo zanimanje. Zavela ga je sveštenikova sestra Betina. Nakon povratka u Veneciju, sveštenička odora ga nije spriječila da zavede dvije sestre istovremeno. U to vrijeme bio je pod patronatom senatora Malipera, koji bi, pretpostavlja se, mogao biti njegov biološki otac.
Godine 1760. upoznao je Voltera. Susret sa slavnim pesnikom na njega je ostavio snažan utisak:
– Ovo je najsrećniji trenutak u mom životu. Konačno sam upoznao svog učitelja. Već dvadeset godina sam, gospodine, vaš učenik.
Volter mu je na to odgovorio:
– Čini mi tu čast i narednih 20 godina, ali obećaj mi da ćeš mi tada donijeti moju nagradu!
View this post on Instagram
Nije se libio da svoje srce otvori za časne sestre, udate žene, pa i maloletnice. Nije se nikada ženio, ali imao je potomstvo.
Bio je veoma naklonjen inteligentnim ženama. Pisao je:
– Bez razgovora, zadovoljstvo ljubavi smanjuje se za najmanje dvije trećine.
Teško da bi ga bilo ko mogao opisati kao hladnokrvnog zavodnika. Prema ženama koje je voleo bio je izuzetno pažljiv, a često je pomagao i ženama koje bi se našle u nevolji, trudne i napuštene od neodgovornih partnera. Za Kazanovu žena nikada nije bila samo objekat želje.
Zaboravio Henrijetu
Njegova najveća ljubav bila je Henrijeta, koju je upoznao 1749. godine. Ona ga je opisala kao najčasnijeg čovjeka koga je poznavala. Kada su se rastali, na prozoru hotela u Ženevi vrhom dijamantskog prstena urezala mu je poruku „Zaboravićeš i Henrijetu”. Dvadeset godina kasnije, njeno proročanstvo se obistinilo. Pri slučajnom susretu na ulici, prošao je pored nje ne prepoznavši je. Tada je imala 51 godinu, a u pismu mu je napisala sljedeće:
– Hoćeš li mi vjerovati da mi je, iako te još volim, drago da me nisi prepoznao? Nije da sam ružna, ali godine su izmijenile moju fizionomiju.
Već 1756. Kazanovin buran život kreće silaznom putanjom. Objavio je kontroverznu poemu zbog koje ga je inkvizicija osudila na kaznu u zloglasnom zatvoru “Palaco Dukale”. Prokopavši uz pomoć saučesnika tunel kroz pod, Kazanova je bio prvi čovek koji je uspio da pobjegne iz ovog zatvora. Dvadeset godina kasnije, zamijenio je uloge i postao tajni agent inkvizicije.
View this post on Instagram
Pored mnogih zanimanja, Kazanova je bio i osnivač Nacionalne lutrije u Francuskoj 1757. godine. Negde u to vreme, privremeno se obogatio. Tokom celog svog života bio je angažovan u raznim prevarama i šemama za bogaćenje, od koje je vjerovatno najbizarnija ona kada je, 1763. godine, obavio migraciju duše markize d’Urfe u tijelo novorođenog dječaka.
Krajem 18. vijeka, sa već punih 65 godina, Kazanova je bio potpuno istrošen. Našao je uhljebljenje kao bibliotekar grofa Džozefa Čarlsa de Valdstajna u njegovom zamku, gdje je bio duboko nesrećan. Tu je započeo pisanje memoara, a tokom devet godina, pisao je veoma posvećeno najveći deo dana i noći, na francuskom koji je volio više nego maternji italijanski. Njegovi memoari dosežu samo do 1774. godine. Nije stigao da ih završi. Umro je 1798. godine. Njegove posljednje riječi svjedočile su da se pred kraj života vratio svojim religijskim načelima iz mladosti:
“Živeo sam kao filozof, a umro kao hrišćanin”.
Govorio je: “iako ne žalim zbog svojih ljubavnih pustolovina, nikako ne želim da moj primer posluži za zloupotrebu žena kojima toliko toga dugujem”.
-Da li je stvarno bio jedinstven, ili je samo umeo da se proda?, pita se britanski reditelj Nil Rols, koji je snimio film o Kazanovi 2002. Kazanovu je, kaže on, gonila “neprestana potreba za intimnošću”, spavao je s najmanje mogo žena, uključujući i najmanje jednu kaluđericu i začeo osmoro nezakonite dece.
View this post on Instagram
(Glas javnmosti)
SKINI APLIKACIJU
