Grad koji je pobedio sudbinu
Ovaj zapanjujući grad u Bazilikati smatran je “sramotom Italije“ 1950-ih zbog ekstremnog siromaštva i raširenih bolesti u njegovim drevnim četvrtima. Stanovnici su živeli u pećinama, sa velikim porodicama i stokom naguranim u jednu kolibu.
Malarija je bila raširena, a struja, vodovod i voda za piće su bili nepoznanica. Deca su umirala mlada, bilo od bolesti ili od gladi. Ogromna većina ljudi bila je prinuđena da napusti svoje domove, a Matera, verovatno treći najstariji grad na svetu posle Alepa i Jerihona, ostavljena je pusta i napuštena – po prvi put u svojoj bogatoj istoriji dugoj deset hiljada godina.
Međutim, danas Matera doživljava procvat sa obiljem turista koji žele da posete ovu izvanrednu destinaciju, koja je jedna od dve evropske prestonice kulture za 2019. godinu (druga je bio Plovdiv u Bugarskoj). Investicije su počele da pristižu od kasnih 1980-ih, i iako se porodice koje su bile prinuđene da napuste grad nikada se nisu vratile, mnogi od njihovih potomaka su se vratili i otvorili divne hotele i restorane.
Matera je dobila značajan podsticaj kada je proglašena za svetsku baštinu 1993. godine, a još jedan veliki trenutak bio je kada je poslužila kao pozadina za kontroverzni film Mela Gibsona iz 2004. godine Stradanje Hristovo. U stvari, filmski stvaraoci su potpuno opčinjeni ovim gradom, a najnoviji blokbaster o Džejmsu Bondu, film “Nije vreme za smrt“, nije mogao da odoli Materi kao spektakularnoj pozadini za svoju priču.
Carstvo pećinaDva kamena okruga, Sasso Caveoso i Sasso Barisano, formirana su u prirodnim pećinama koje su iskopane i proširene tokom milenijuma. Poput lavirinta, ovi kvartovi obiluju bledim crkvama od krečnjaka, starim manastirima i palatama, fascinantnim kućama.
Kada sunce tokom dana obasjava ova istorijska blaga, pogled na njih prosto oduzima dah, dok u trenucima kada sunčevi zraci polako blede u sumrak, postaju izvor magije koja može izazvati suze oduševljenja.
Od 9. veka, Sasi su bili dom tesno povezane zajednice zemljoposednika, zanatlija i trgovaca, a kasnije seljaka i pastira, koji su se prilagodili životu u uglavnom neplodnom, stenovitom okruženju. Njihove kamene kuće bile su pogodne za hladne zime i vruća pustinjska leta, a pećine koje su kopali u mekom krečnjaku iza svojih domova bile su idealne za skladištenje hrane jer su održavale konstantnu temperaturu.
Jedna od bitnih atrakcija Matere su njeni “chiese rupestri” – crkve uklesane u stene. Nalaze se ne samo u samom gradu, već i u Parku kamenih crkava, koji se prostire preko reke Gravine, sa više od 150 crkava koje možete posetiti sa vodičem. Ovde se nalazi crkva Svete Lucije, koja je podignuta u pećini i smatra se jednom od najstarijih hrišćanskih crkava na svetu.
Kao prava prestonica kulture, Matera se može pohvaliti i obiljem muzeja, uključujući Arheološki muzej sa kolekcijom grčkih vaza iz 4. i 5. veka, Muzej srednjovekovne i moderne umetnosti, koji uključuje remek dela Karla Levija, i Muzej savremene skulpture, u kome su vrhunska umetnička dela smeštena u vekovima stare pećine.
Ovde ćete naći i bogatu kulinarsku tradiciju. Restorani sa ponosom predstavljaju specijalitete bazilike, poznate i kao lučanska kuhinja, po drevnom nazivu kraja. U njihovoj kuhinji dominiraju žitarice, mahunarke i povrće, uz umerene količine mesa i sira.
Jedna od preporučenih destinacija je udobna pećinska taverna La Focagna u kojoj možete probati jednostavna, pristupačna jela kao što su crapiata, ukusna supa od pasulja servirana sa prepečenim hlebom Matera ili orechiette sa belim lukom cime di rapa (listni kupus) koji oduševljava nepce.
Glas javnosti/N03S