Podigli su ga meštani u znak zahvalnosti selu i starijim generacijama, a u cilju očuvanjatradicije i sećanja na nekadašnji način obrađivanja njiva. Zbog toga seljak u jednoj ruci nosi motiku, a u drugoj testiju, zemljanu posudu za vodu, dok seljanka, koja ide iza njega, nosi korpu sa hranom i mali budak. Spomenik je napravljen od betona, a patiniran je bronzom.
Mladi vajar iz Jagodine, Ivan Marković, spomenik je napravio od betona, a obložio ga je bronzom, spomenik se nalazi na raskrsnici koja vodi prema Jagodini, Rekovcu, Kragujevcu i planini Juhor.
Predsednik mesne zajednice Glavinci, Zoran Gligorijević, prilikom otkrivanja spomenika naglasio je da je spomenik pre svega posvećen srpskom seljaku, poljoprivredniku mučeniku, koji je izneo teret svih ratova i na ovaj način izdržavao porodicu. Spomenik je otkrio sa 93-trogodišnjim Živkom Vasiljevićem koji se čitavog života bavio poljoprivredom.
Ivan Marković, vajar, naglasio je da ovo nije spomenik meštanima, već svim Srbima, jer svi vučemo korene srpskog seljaka.
– Kada su moji baba i deda ovako odlazili u njivu, sve je bilo posejano, a letina ubrana na vreme. Sada imamo traktore, avione, kamione, a Srbija je u korovu. Kamo sreće da svaki grad u Srbiji podigne spomenik seljaku. U Knez Mihailovoj napravio bih spomenik veći od “Beograđanke”, jer je seljak odvajkada hranio Srbiju i borio se da je sačuva. Nažalost, seljaka danas niko ništa ne pita, ubijaju ga grad i kiša, a on ćuti i trpi – kazao je tada Tomislav Jovanović Mata iz Glavinaca.