Oluja zapravo bila američka operacija?!?
Autor: Glas javnosti
Kodno ime „Storm” smišljeno je u Pentagonu a Hrvati su potom koristili prevod te reči-oznake, tako da nisu čak ni autori imena te ratne operacije etničkog čišćenja
Bilo, ne ponovilo se, tragična opomena za budućnost, svim Srbima…
Navršilo se 30 godina od najvećeg etničkog čišćenja u Evropi posle Drugog svetskog rata, a „Oluja", zloglasni pohod američkih vazduhoplovnih i mornaričkih snaga, hrvatske vojske i policije i Hrvatskog vijeća odbrane (vojska Hrvata u BiH), strašan je zločin koji nije kažnjen.
Mada to žele da sakriju od svetske javnosti, u operaciji „Oluja” direktno na terenu, učestvovalo je oko 1.200 plaćenika, mahom Amerikanaca, sa neutralnim vojnim oznakama. Pripadnici “ipsilon” odreda, sastavljenoh od aktivnih oficira i vojnika ali i najamnika, praktično su komandovali akcijom, koristeći Avaks mape i satelitsku podršku iz vojne baze Avijano u Italiji. Hrvatski generali, bez ratnog iskustva i s činovima dobijenim zbog toga da to izgleda kao ozbiljna vojska, samo su marionetski sprovodili naređenja Amerikanaca.
Američka podrška zločinačkoj akciji hrvatske vojske nije se zasnivala samo na slanju instruktora, budući da su u ranim jutarnjim časovima 4. avgusta 1995. avioni NATO-a, preciznije Ratnog vazduhoplovstva SAD EA-6B "prauler" i F/A-18 "hornet" izveli vazdušni napad i uništili baterije PVO Vojske RSK na položajima kod Knina i aerodroma Udbina. Stoga se može reći da je operacija "Oluja" zapravo i počela napadom američke avijacije.
Pored bombardovanja, direktno vojno učešće SAD ogleda se i u izviđanju srpskih položaja, upotrebom bespilotnih letelica koje su raspoređene u Hrvatskoj u julu 1995. godine. U komandnom štabu hrvatske vojske čitavo vreme nalazio se i vojni ataše SAD pukovnik Džon Sadler, čija je reč bila poslednja. Dobijao je uputstva iz Vašingtona i delio ih „bez pogovora“ hrvatskim generalima.
Kako se navodi, da bi se detaljno isplanirao prodor u "bosanske planine" i unutrašnjost Knina, "bilo je potrebno mnogo informacija o kretanju srpskih trupa, njihovim komunikacijama, šiframa i uspostavljanju vatrenih položaja".
Američka vojna baza kod Zadra
U tajnosti SAD su pre toga uspostavile vojnu bazu u Šepurinu kod Zadra, opremljenu bespilotnim letelicama.
Sredinom jula, Vojska SAD je počela da raspoređuje sopstvene letelice, a poznato je da su u novoj bazi kod Zadra bili raspoređeni i avioni za misije SEAD (Suppression of Enemy Air Defenses) i izviđačke bespilotne letelice GNAT-750.
Do početka "Oluje" u Šepurinama je stalno boravilo i radilo 10 do 12 američkih i isto toliko hrvatskih oficira, a pomenute letelice su snimke srpskih položaja i vojnih instalacija slali američkim avionima za rano upozoravanje i kontrolu, čuvenim "avaksima", koji su ih prosleđivali Pentagonu.
Tako je u ponoć 3. na 4. avgusta, kada su američki avioni uništili položaje srpske PVO, hrvatskim jedinicama naređeno da na četiri sata isključe sve telekomunikacione uređaje, kako bi avioni SAD mogli da presretnu signale komunikacionih sredstava Vojske RSK i unište ih.
Iste snimke, po prethodnom, prećutnom dogovoru, dobijala je i hrvatska vojska koja je upravo na osnovu njih posmatrala dejstva i vršila korekciju vatre po srpskim položajima u blizini Knina.
Sakriveno u prevodu
Kodno ime „Storm” smišljeno je u Pentagonu a Hrvati su potom koristili prevod te reči-oznake, tako da nisu čak ni autori imena te ratne krvničke operacije.
Međunarodni krivični tribunal za bivšu Jugoslaviju je operaciju "Oluja" u prvostepenoj presudi hrvatskim generalima Gotovini i Markaču okarakterisao kao udruženi zločinački poduhvat, sa ciljem trajnog i prisilnog proterivanja Srba sa prostora Republike Srpske Krajine.
Iako je bilo očigledno da je ova agresija sprovedena s namerom etničkog čišćenja Srba, Savet bezbednosti UN, osim "snažne osude hrvatske vojne ofanzive velikih razmera" u Rezoluciji 1009/95, nije doneo bilo kakve kaznene mere protiv agresora.
„Oluja” nije samo hrvatski već i američki i muslimanski zločinački poduhvat nad Srbima, što pokazuju haška dokumenta. Uz prećutnu saglasnost međunarodne zajednice izvedena je zločinačka ofanziva tokom koje je za četiri dana ubijeno oko 1.850 Srba i sa vekovnih ognjišta proterano više od 250.000 naših sunarodnika iz severne Dalmacije, Like, sa Banije i Korduna - prostora u sastavu Republike Srpske Krajine koji su bili pod zaštitom Ujedinjenih nacija.
Ubilački talas preneo se i na srpske prostore u Bosni i Hercegovini. Peti korpus Armije BiH uz svesrdnu pomoć američkih i hrvatskih snaga, obrušio se na 13 srpskih opština, od Grahova do Prijedora. Prognano je 125.000 Srba.
Stravičnom pogromu koji je započeo napadom na Knin, u zoru 4. avgusta 1995. godine, prethodio je brionski sastanak Franje Tuđmana sa generalima a transkripti tog zavereničkog skupa, koji je trajao 110 minuta, pokazali su prave namere države Hrvatske. One su sažete u Tuđmanove reči:
- Da nanesemo takve udarce da Srbi praktično nestanu, odnosno da ono što nećemo odmah zahvatiti da može da kapitulira u nekoliko dana.
U transkriptu se nalazi i ova njegova izjava… To hoćemo i mi a i naši saveznici Amerikanci…”
Dok su se u javnosti tokom ratova devedesetih, Amerikanci javno zalagali za mirovna rešenja i pregovore, licemerno, iza zatvorenih vrata upravo su oni bili ta ratnohušačka strana koja osim što je snadbevala Hrvate oružjem, vršila vojne obuke, oni su i direktno koordinisali vojne operacije hrvatske vojske nad srpskim civilnim stanovništvom.
Pored brojnih dokaza koji su izneseni tokom proteklih godina, a koji govore o direktnom učešću SAD na strani muslimana i Hrvata tokom ratova devedesetih, u prilog ide i objavljivanje poverljivih dokumenta koji su korišćeni i čitani kao dokaz u Haškom tribunalu. Na primer, u službenoj belešci sačinjenoj nakon sastanka pripadnika hrvatske ambasade sa američkim izaslanicima, navodi se ako je Hrvatima objašnjeno kako da se sprovede poduhvat “Oluja”.
Krajem jula 1995. samo četiri dana pred zločinačku operaciju „Oluja“ održan je tajni sastanak hrvatskog ambasadora u SAD Miomira Žužula sa tadašnjim državnim sekretarom Ričardom Holbrukom, ambasadorom Robertom Frejzerom i Kristoferom Hilom.
Na tom sastanku američka strana navodi da su Amerikanci veoma zadovoljni uspehom takođe zajedničke akcije Amerikanaca i hrvatske armije na prostoru Zapadne Slavonije, odnosno operacije “Flash” (Bljesak) prilikom koje je proterano preko 18.000 Srba iz svojih domova, i prilikom čega je 283 ljudi ubijeno i nestalo, među kojima je 57 žena i devetoro djece.
Žužul u izveštaju dalje navodi da je američka strana tražila da Hrvati ne nasedaju na pregovore sa Srbima već da problem Srba u Srpskoj Krajini moraju da reše vojnim putem.
Taj isti ambasador Žužul pre nekoliko godina u jednom intervjuu je rekao doslovce:
„Predsednik Tuđman je odobrio ministru Šušku da potpiše ugovor s američkom konsultantsko-vojnom kompanijom MPRI čiji je zadatak bio da izgradi strukturu hrvatske vojske. I drugo, dosad manje poznato, angažpvali smo Polu Dobrianski, bivšu pomoćnicu američkog državnog sekretara u Bušovoj administraciji, da nam pruža diplomatsku i medijsku podršku i kancelariju advokata Dejvida Rivkina kao pravnog savetnika za područje vojnih i ratnih operacija.
Na pitanje - kada je u tim hrvatsko-američkim razgovorima odlučeno da se ide na vojno rešenje, Žužul odgovara:
-…Hrvatskoj u to vreme ozbiljno pretio kiparski scenario podele, UNPROFOR je čuvao srpsku okupaciju a ta njihova Krajina je bila pod zaštitom UN-a. Zato je dogovor bio da se udari munjevito a da će Amerikanci u Savetu bezbednosti sprečiti odluke o povratku na staro.
Klinton “navijao” za Hrvate
Tadašnji američki predsednik Bil Klinton je 2005. godine u memoarima pod imenom "Moj život" napisao da je "navijao za Hrvatsku" od početka i da je dopustio američkim vojnim kompanijama da unaprede hrvatske oružane snage, naglasivši da su on i tadašnji nemački kancelar Helmut Kol bili saglasni "da diplomatija ne može uspeti dok Srbi ne pretrpe značajne gubitke na terenu".
O obuci koju je u hrvatskoj vojsci sprovodio MPRI piše i "Njujork tajms" u članku Americas For-Profit Secret Army, objavljenom 13. oktobra 2002. u kom se navodi da su "u Hrvatskoj lokalne snage, obučavane od MPRI, iskoristile stečeno znanje da svi zajedno izvedu jednu od najgorih epizoda etničkog čišćenja". Dodaje se i da su SAD 1994. postale zabrinute zbog "lošeg kvaliteta" hrvatskih snaga i njihove sposobnosti da održe "stabilnost u regionu", zbog čega se američka administracija okrenula MPRI-u i povezala ovu kompaniju sa hrvatskim ministarstvom odbrane, zbog embarga UN na prodaju naoružanja i pružanje obuke bilo kojoj učesnici ratova na Balkanu.
Američki list navodi i da je nekoliko meseci od početka obuke, hrvatska vojska pokrenula operacije “Flash” i “Storm” (“Bljesak” i "Oluja"), dve "najkrvavije epizode etničkog čišćenja u tom veku i događaj koji je u potpunosti izmenio odnos snaga u regionu".
Glas javnosti /P02S
SKINI APLIKACIJU
POVEZANE VESTI
KOMENTAR
