Na spomen-stub u gradu Velden am Wörther See, u Austriji uklesano je: "Dovde i ne dalje je stigla srpska konjica. Godina 1919".
Kako svedoče istorijski izvori, srpski vojnici, oslobođeni iz zarobljeništva, su se u borbu za Korušku najpre uključili kao dobrovoljci, na poziv generala Rudolfa Majstera, koji je 1. novembra 1918. godine Maribor proglasio jugoslovenskom teritorijom. Prva srpska dobrovoljačka četa osnovana je šest dana kasnije i bila sastavljena od 150 vojnika predvođenih poručnikom Mirkovićem.
9. novembra, major Majster proglasio je mobilizaciju, kojoj se odazvalo 4.000 Slovenaca, a 23. novembra, novoformirana vojska, zajedno sa Srbima dobrovoljcima, upustila se u akciju, pa je preuzeta vlast u Mariboru.
U pohodima koji su usledili, general Majster je redovno na čelo svojih jedinica postavljao srpske vojnike, s obzirom da su se pripadnici poraženih vojski nerado sukobljavali sa njima.
U Koruškoj su okolnosti bile nešto drugačije, jer je poziv za mobilizaciju prihvatilo tek 2.500 slovenačkih vojnika, dok je srpskih vojnika pristiglih iz austrijskog zarobljeništva bilo ukupno1.695.
U to vreme, Koruška pokrajina bila je mahom naseljena Slovencima, a u maju 1919. godine, posle poraza u aprilu, preduzeta je velika ofanziva, gde su se trupama pod vođstvom generala Majstera priključile i jedinice regularne srpske vojske. Pomoć se sastojala od tri puka redovne srpske vojske, a ove jedinice su brzo požnjele uspeh.
Komandujući srpske vojske, tokom pohoda na Korušku, bili su iskusni srpski oficiri. Pukovnik Dobroslav Milenković komandovao je jezerskim odredom, sačinjenim od 4.200 srpskih vojnika, konjice i 23 topa.