Živeo kao grof pred očima ustaša i Nemaca: Prilozi za nove sumnje o Josipu Brozu

Svakome treba priznati ono što jeste dobro. Tako i Josipu Brozu valja priznati da je tokom 1941-1945. godine vodio uglavnom ispravnu politiku, da je bio vođa jednog od najvećih pokreta otpora u Evropi i da je bio na pobedničkoj strani.

Takođe i to da se u posleratnoj Jugoslaviji, barem od 60-ih, živelo bolje nego danas, bez velikih socijalnih razlika, bez organizovanog kriminala i velike korupcije.

Na naličje njegove vladavine vratiću se na kraju. Sad prelazim na ono što sam hteo da kažem i prvim prilogom. Želim samo da se razjasne neke nedoumice, nelogičnosti i očigledne laži vezane za njegovu političku biografiju. To sad nema veze sa time što su naši domaći nacisti zloupotrebivši demokratiju i sunovrat socijalizma stvorili siromašnije i besperspektivnije društvo pa se sa nostalgijom sećamo vremena druga Tita, idealizujući ga, zaboravljajući da je to bio svojevrsni totalitarizam.

CIA OBJAVILA IZVEŠTAJ O TRANSFERU FABRIKA: Kako je Josip Broz TITO PREBACIO 70 fabrika iz Srbije u Hrvatsku i Sloveniju!

Sedište CK KPJ bilo je u Zagrebu. Tito je dosta godina svog života proveo u ovom gradu i pre Bombaškog procesa i posle povratka iz zatvora i emigracije. Očekivalo bi se da generalni sekretar ilegalne organizacije označene kao državni neprijatelj broj jedan živi povučeno, izbegava javnost, živi u četiri zida, da učestalo menja stanove, otvara četvoro oči. Tito je pred rat sa svojom tadašnjom suprugom Hertom Haas kupio skromnu kuću u kojoj su stanovali.

Partija mu je kupila Ford a imao je i svog vozača. Mogao se kao elegantno odeveni gospodin videti po otmenim lokalima. Kao da se uopšte nije skrivao. Pritom imao je dosije u policiji, a nije prošlo mnogo vremena od Bombaškog procesa o kome su novine izveštavale donoseći i njegovu sliku. Koliko je tada Zagreb imao stanovnika? Da li je tada bilo mnogo tako dobrostojeće gospode koja se vozila autom? A takvi padaju u oči. Kako to da ga niko nije prepoznao i prijavio? Kako ga policija nije tražila i uhapsila?

Odmah posle 27. marta vlasti Banovine Hrvatske hapse u Zagrebu veliki broj istaknutih hrvatskih komunista, uglavnom intelektualaca. Interniraju ih u nekadašnji plemićki dvorac Kerestinec u okolini Zagreba. Predaju ih ustašama posle 10. aprila. Predaju i kompletnu policijsku kartoteku. Tito i dalje nesmetano živi u Zagrebu i kreće se slobodno. U službenoj biografiji, uz započeta pa nažalost nedovršena sabrana dela, za kraj aprila 1941. godine zapisano je:

Božidar Zečević: RTS i dalje sprovodi ideološki jugotitoizam kroz svoj program

„Ustaške vlasti popisuju i rekviriraju privatne automobile. U „Fordovoj“ garaži nalazi se putnički automobil „Ford“, kupljen prije rata za potrebe CK KPJ. Tito odlazi u garažu, uzima automobil i dovozi ga na Stenjevac u namjeri da u dvorištu zgrade u kojoj stanuje skloni automobil u skrovište koje bi mu zidari podigli.

Tito angažuje dva zidara i onog dana kad je automobil uzidan Tito izlazi u grad da bi se sastao sa R. Končarom. O ručku se vraća kući i prije nego što do nje stiže presreće ga sin rođaka Branko Broz i obavještava da ga kod kuće čeka ustaška policija. Tito shvata da ga je neki od zidara prijavio i ne odlazi kući. Najposle su ustaše odvezle automobil, zbog čega su i došle, a „vlasnik“ ih više nije zanimao.“ (Josip Broz Tito, Sabrana djela, tom 7, Beograd 1979, 261.) Dakle, auto ih je zanimao, nisu došli po generalnog sekretara KPJ. Tito nastavlja da živi spokojno u Zagrebu do druge polovine maja kada sa lažnim ispravama na ime inženjer Slavko Babić prelazi u Beograd i tamo prenosi sedište CK.

Nastupa 22. jun i napad Trećeg rajha na SSSR. Osmog ili devetog jula ustaše streljaju Ognjena Pricu, Otokara Keršovanija, Božidara Adžiju i još nekoliko istaknutih komunista iz Kerestinca. Ostalih 86 komunista uz traljavu podršku MK KPH Zagreb pokušava bekstvo 13/14. jula i biva uhvaćeno i pobijeno. Spasilo se samo trinaestorica. (Mnogi sumnjaju da je ovo bekstvo namerno sabotirano.) Za to vreme Tito je u Beogradu. Ni ovde ne živi u četiri zida.

Tito po drugi put među Crnogorcima: Dižu mu spomenik i 45 godina nakon smrti

On se kreće po gradu, sastaje se sa brojnim komunistima ali i građanskim političarima na primer sa Dragoljubom Jovanovićem koga bezuspešno poziva na zajednički rad protiv okupatora. Sastaje se krajem maja čak i sa vojnim atašeom Ambasade SSSR u Beogradu (pre napada i prekida diplomatskih odnosa SSSR je održavao diplomatska predstavništva u Rajhu i okupiranim područjima). Međutim, videli smo da se komunisti hapse i progone jer se očekivalo da će ovo savezništvo, od početka neiskreno, uskoro biti prekinuto. Stoga, ako je iko bio praćen od strane Gestapoa to su bili službenici ove ambasade, pogotovu vojni predstavnik.

Evo šta piše u pomenutoj biografiji: „Tito se sastaje sa vojnim atašeom Sovjetskog Saveza, koji još nije napustio Beograd, kao ni većina članova Ambasade, i predočava mu da se njemačke jedinice koje su bile angažovane za napad na Jugoslaviju užurbano prebacuju iz Jugoslavije, preko Mađarske i Rumunije, prema sovjetskoj granici.“ (Sabrana djela, 7, 263.) Broz Stanuje kod ugledne porodice Nenadović na Dedinju, potom i kod vlasnika predratne Politike Vladislava Sl. Ribnikara evidentiranog u Specijalnoj policiji kao simpatizera komunista i masona. I nikom ništa. Koliko je tada Beograd imao stanovnika? Kakav je tada bio policijski nadzor od strane okupatora? Nije im bio sumnjiv inženjer koji je doputovao iz Zagreba nekim svojim nejasnim poslovima?

Početkom juna neko je prijavio Mustafu Golubića koji je jula 1940. godine ilegalno iz Moskve došao u Beograd. Golubić je Kominternin killer, nekadašnji Mladobosanac i Apisov poverenik. Golubić je služio za „specijalne zadatke“ ubijanja svuda po svetu gde ga pošalje Kominterna, bez razmišljanja. Uglavnom rukovodećih komunista koji su označeni kao sumnjivi. Gestapo ga je predupredio u nekoj likvidaciji. Muče ga, on ništa ne priznaje i ubijaju ga. Broz za to vreme neuznemiravan sastanči po Beogradu sa svim i svakim i priprema ustanak. U septembru prelazi na slobodnu teritoriju u zapadnoj Srbiji.

Severina podelila deo iz knjige Vedrane Rudan u kom pominje njen video snimak i nasmejla svoje pratioce: "Gledali smo ga kao Titov pogreb, preko noći je oživela pokojnu Jugoslaviju"

Tito, kao i ostali iz vrha KPJ, od avgusta 1939. do juna 1941. godine u brojnim člancima i proglasima opravdava genijalnu Staljinovu politiku Pakt o nenapadanju. Stavlja znak jednakosti između imperijalizma Osovine i Zapadnih sila. Ipak za širenje rata u Evropi više krivi Britaniju. Engleski imperijalisti pokušavaju uvući narode Jugoslavije u rat. Zahteva nemešanje Jugoslavije u sukob, mir po svaku cenu. To je sukob dva imperijalistička bloka a genijalni Staljin je očuvao mir za SSSR, on se bori sa mir u svetu. Poziva vladu Kraljevine Jugoslavije da potpiše „Pakt o uzajamnoj pomoći“ sa vladom SSSR-a. (Videti više takvih proglasa u Sabranim djelima, 6, Beograd 1979.) Kako je SSSR tada imao Pakt o nenapadanju sa Nemačkom tada bi ulaženje Jugoslavije u pakt sa SSSR-om značio zaobilazno paktiranje sa Trećim rajhom. Međutim, od 22. juna počinje druga priča i nepomirljiva politika prema Osovini. Evo nešto iz proglasa „Radnicima, seljacima i građanima Jugoslavije“ koje je Tito napisao i koji je u formi letka ilegalno bio odštampan i distribuiran širom okupirane Jugoslavije: „Ranog jutra 22. juna napali su razulareni njemački fašistički banditi na veliku i miroljubivu državu radnika i seljaka, na Sovjetski Savez. /…/ Prolivši potoke krvi, zavivši u crno čitavu Evropu i podjarmivši njene narode, njemačka fašističko-kapitalistička banda, na čelu sa ludakom Hitlerom, natjerala je svoje nevinom krvlju okupane čopore na cvatući sovjetski vrt, da ruše ono što su 23 godine džinovskim naporima gradili narodi Sovjetskog Saveza. /…/ Nemaju oni sad protiv sebe slabe evropske države, vođene od izdajničke kapitalističke klike /…/ već imaju protiv sebe složne dvjestomilionske narode velikog Sovjetskog Saveza, okupljene oko herojske partije boljševika, okupljene oko svog velikog i mudrog vođe druga Staljina.“ (Sabrana djela, 7, 43.)

Nakon 1948. godine Tito i ostali, između ostalih kritika, Staljinu i SSSR-u spočitavaju Pakt o nenapadanju i optužuju ga da je bio saveznik nacizma u porobljavanju Evrope!!! Politika koju su svojevremeno odobravali! Do 1948. godine Tito i ostali pišu kako buržoaska štampa laže o postojanju sistema logora u SSSR te da je to kleveta protiv prve zemlje socijalizma. Posle 1948. godine čak i to prebacuju Staljinu dok istovremeno sami drže logore koji su, prema uporednim literarnim svedočenjima sa obe strane (Aleksandar Solženjicin, Karlo Štajner, Dragoslav Mihailović…), u Jugoslaviji bili mnogo mnogo suroviji.

Tito - ustaški izvoz za Srbiju

Na kraju, ako se neko sada zalaže za slobodu medija a hvali Titovo vreme neka kaže koliko je tada bilo medija koji nisu bili pod kontrolom vlasti? Ako se danas neko jada što su tužilaštva i sudovi pod pritiskom i kontrolom neka kaže koliko su bili samostalni u ono zlatno vreme? Bilo je to doba opšteg uhođenja i potkazivanja.

Vreme straha. Koliko se sećam u ona vremena se moralo ići na svaki miting koji organizuje vlast, drugu Titu i drugarici Jovanki organizovani su velelepni dočeci i u najmanjem mestu, svi zaposleni i sva deca iz škola morali su ići da ga dočekuju u špalirima i bacaju mu cveće na limuzinu. (Ali se za razliku od danas to nije plaćalo.) Nije bilo opštine da ga nije izabrala za počasnog građanina. Nije bilo mesta da se glavna ulica nije zvala njegovim imenom.

Da, pokojniku se to mora priznati, bio je svetski čovek, pokazivao je aristokratske manire: pušio je tompus, pio viski, šetao pudlice, kitio se brilijantskim prstenjem, primao svetske filmske dive na kanabetu, išao u lov na divlje svinje, špartao svetom… Lepo, sve osobine jednog radničkog vođe.

Konačno, ne potpisujem se kao istoričar, mada to po školskoj spremi jesam, jer je to kompromitovana profesija. Nisam bio član Saveza komunista te tako nisam od onih koji imaju kompleks krivice i sada su od idolatrije Titu prešli u pljuvanje. Ne smatram da su antifašizam i levica jednaki obožavanju i romantizovanju ličnosti i dela Josipa Broza.

Ne smatram da je Tito zato što je bio Hrvat bio po definiciji ustaša, niti da je on posebno lošu politiku vodio samo protiv Srba. (To spada u onaj korpusa primitivnih parola koje su imale za cilj da kod Srba pripremaju raspad Jugoslavije.) Protiv sam ideje da se njegov grob premešta jer to bi bilo necivilizacijski.

Neka mu odaju poštu oni koji hoće, ja sigurno neću. Samo želim da sebi objasnim neke stvari koje bismo i svi kao društvo morali sebi da objasnimo.

Autor: Nenad Ž. Petrović, književnik i publicista
Glas javnosti/D01S
Stavovi izrečeni u kategoriji Lični stav nisu nužno stavovi redakcije Glasa javnosti

SKINI APLIKACIJU