Ruski pisac Zahar Prilepin: Americi nisu potrebni demokratski partneri. Potrebni su joj lojalni partneri

Ruski pisac Zahar Prilepin izneo je u autorskom tekstu svoje viđenje rusko-američkih odnosa, odnosno njegov pogled na američku težnju ka dominaciji. Autor je sekretar udruženja pisaca Rusije i učesnik rata u Čečeniji

Njegov tekst objavljen na portalu Iskra prenosimo u celosti: 

"Amerikanci su od 1947. do 1989. godine preduzeli 72 pokušaja državnog udara u stranim zemljama. Od tog broja, 66 je tajno, a 26 – uspešno.

Zato je pitanje: kako uopšte možemo graditi odnose sa Amerikancima?

Odgovor je, ipak, krajnje jednostavan. Prvo, nikada ne treba verovati u američku demokratiju, to je blef za one koji ne stoje dobro sa pameću. Americi nisu potrebni demokratski partneri. Potrebni su joj lojalni partneri. Drugo, morate biti pragmatični i shvatiti da je Amerika prilično odrastao grabljivac koji može da ubije. Ne uspeva u tome onoliko često koliko bi želeo, ali neprestano pokušava iznovo. Opet i opet. Amerika je snimila hiljade filmova i varijacija na ove teme. U hiljadama filmova, u hiljadu stripova, u hiljadu kompjuterskih igara, Amerika je pobedila Rusiju i ubila čak ne milione, već milijarde Rusa. Međutim, to nisu samo filmovi, stripovi i igre. To je postavljanje zadatka.

Svakome ko poziva da na ovo zaboravimo – treba zapušiti usta. Takvi nisu dovoljno pametni. Možda žele dobro i mir u svetu, ali neka idu u Ameriku i Amerikancima govore da Ruse više ne treba ubijati u holivudskim filmovima.

Koji god u to uspe da ubedi bar jednog Amerikanca – neka se vrati. Ali, ni jedan im to neće dokazati. Bolje im je zato da ovde (u Rusiji) nešto dokazuju. U svom nedavnom predavanju, pisac Dmitrij Bikov (koji je govorimo o bioskopu i šahistima, ali to nije važno), rekao je i ovo: „Bet, što je veoma važno, nije Borgova pobedila svojim oružjem. Pobedila ga je onim što leži u srcu američkog društva – solidarnošću. A Rusija koja je pametna na strahu, militarizmu i protivljenju vlasti – podlegla je. Amerika ju je pobedila svojim jednostavnim idiotskim kaubojskim osmehom koji ovde svi toliko mrze. Amerika nije Donald Tramp“.

Deco, da ovo ponovimo: Rusija je pametna zahvaljujući strahu i militarizmu. A Ameriku uzdižu solidarnost i obični kaubojski osmeh koji ovde (u sumornoj Rusiji, koja ne može da otvori usne) svi mrze.

Pogledajte ukratko ilustracije za ove tvrdnje.

Amerikanci su 1944–1946 organizovali okupaciju Filipina. De fakto, to je bio prelazak te zemlje pod kontrolu Sjedinjenih Država.

Nakon završetka Drugog svetskog rata, američke trupe okupirale su južni deo Koreje, koji je kasnije postao Republika Južna Koreja. Posle krvavog Korejskog rata, koji nije promenio granice Južne Koreje i njen politički sistem, Sjedinjene Države nisu povukle svoje oružane snage iz zemlje. Trenutno američki kontingent u Južnoj Koreji broji najmanje 37.000 ljudi.

Amerikanci su 1961. godine izveli operaciju u Zalivu svinja – invaziju na Kubu s ciljem svrgavanja aktuelne vlade. Ali, izgubili su.Na teritoriju Tajlanda je 7. maja 1962. godine iskrcan je američki ekspedicioni korpus od 5.000 vojnika.

Od oktobra 1962. do 1975. godine, Sjedinjene Države su više puta intervenisale u unutrašnjim poslovima Laosa kako bi podržale antikomunističke snage unutar te zemlje. Tokom akcije Power Pack, američke trupe su se 28. aprila 1965. iskrcale u Dominikanskoj Republici da svrgnu vladu koja je došla na vlast tokom građanskog rata. Ta zemlja je bila pod američkom okupacijom do septembra 1966. Maksimalan broj američkih trupa bio je 12 hiljada ljudi. Na novim izborima na vlast je došla proamerička vlada.

Prirodno, ovde pripada i Vijetnamski rat (1965-1973). Do 1969. godine SAD su vodile velike ofanzivne operacije protiv tamošnje gerile. U ovom periodu su američke trupe brojale 540 hiljada ljudi. Prema procenama severnog Vijetnama, tokom američkih bombardovanja ubijeno je 65.000 civila. U Stokholmu i Kopenhagenu održan je 1967. godine nezvanični međunarodni sud za istragu ratnih zločina u Vijetnamu čije odluke, međutim, nisu imale nikakve posledice po Sjedinjene Države.

Bombarderske napade na Kambodžu i Laos SAD su izvodile tokom 1968., a 1970. su napale Kambodžu.

Amerikanci su 1982-1983 izveli mirovnu operaciju u Libanu. Usledila je (1983.) američka invazija na Grenadu: 25. i 27. oktobra 1983. godine, Sjedinjene Države su izvele operaciju „Erupcijak besa“ koja je imala za cilj svrgavanje „prosovjetske vlade“. Amerikanci su tada velikim snagama ugušili otpor i uspostavili kontrolu nad čitavom zemljom.

Ova agresija naišla je na osudu čak i kod američkih saveznika. U julu 1983. Sjedinjene Države su započele seriju vojnih vežbi u Hondurasu koje je trebalo da dovedu do sukoba sa Nikaragvom i posledične američke invazije na tuzemlju. Niz provokacija nastavljen je do 1989. godine, ali nije doneo nikakve rezultate.

Invazija na Panamu dogodila se 1989. godine. Od početka 1980-ih, Panama je postepeno izlazila ispod kontrole Sjedinjenih Država i počinjala da vodi nezavisnu politiku koja nije udovoljavala interesima američke vlade. Politički, psihološki i finansijski pritisci na Panamu bili su neuspešni. Takođe, jedan od faktora pogoršanja odnosa bilo je odbijanje Paname da sa svoje teritorije omogući američku vojnu akciju protiv Nikaragve. Sve ovo je navelo Sjedinjene Države da povećaju svoj vojni kontingent u zoni Panamskog kanala i da pokrenu operaciju kodnog naziva „Just Cause“ koja je bila invazija na tu zemlju. Deklarativno: radi zaštite američkih građana, ali je operacija zapravo bila usmerena na svrgavanje vlade i uspostavljanje proameričkog režima. Velika američka vojna sila, oko 26 hiljada vojnika, napala je 20. decembra 1989. godine Panamu. Glavna neprijateljstva nastavljena su do 25. decembra i završena su potpunim porazom panamske vojske.

Invazija na Panamu bila je prva intervencija „za demokratiju“ u istoriji SAD.

Potom su se ređali: Zalivski rat, Jugoslavija, ponovo Filipini, 13-godišnji rat u Avganistanu i sva ostala čuda, uključujući rat u Pakistanu u kojem Amerikanci i dalje učestvuju. Nedavno se američka vojska pojavila na Haitiju, u Liberiji, Džibutiju, Keniji, Etiopiji, Jemenu i Eritreji. Na spisku je i Irak, naravno. Vašington je napao Irak bez formalne objave rata. Buš mlađi je jednostavno naredio trupama da napadnu tu nesrećnu zemlju. Svetska zdravstvena organizacija procenjuje da je od početka operacije do sredine 2006. godine oko 150 000 Iračana ubijeno. Sve u svemu, Sjedinjene Države su tokom svoje istorije pokrenule više od 200 ratova iz osećaja „solidarnosti“ i uništile oko 70 država. U tim vojnim sukobima milioni ljudi su ubijeni, desetine miliona su stradale, od američkih sankcija umrlo je nebrojeno mnogo odraslih i dece na nekoliko kontinenata, gde niko nikada nije ni video nijednog Amerikanca, a sigurno im nije smetao da žive.

Prestanimo da sami sebe obmanjujemo."

Zahar Prilepin

(Glas javnosti/Iskra)

SKINI APLIKACIJU