ISPLIVALI SKRIVENI DOKUMETI: Tajne istorije NATO pakta

Jedan od najplodonosnijih pisaca ranovizantijske istoriografije je bio Prokopije iz Cezareje u Palestini koji je ujedno bio i najveći istoričar epohe vizantijskog cara Justinijana I (527.−565. g.).

Pored svog glavnog istoriografskog dela o istoriji Justinijanovih ratova (Istorija ratova) sa Persijancima, Vandalima i Gotima u 8 knjiga (551.−553. g.) u kojima je glorifikovao ulogu cara Justinijana po službenoj dužnosti, Prokopije je napisao i čuvenu Tajnu istoriju (Historia arcana) u vidu pamfleta u kome iznosi najteže optužbe na račun cara Justinijana i carskih vlasti u to vreme - drugim rečima, iznosi pravu istinu o caru i njegovim nedelima. Prokopije u svojoj Tajnoj istoriji daje oduška svom nezadovoljstvu i neslaganju sa politikom cara Justinijana I i postupcima carice Teodore dajući pravu sliku Vizantijskog carstva svoga doba. 

GDE JE NESTAO SIMBOL PRESTONICE? Beogradom gospodare golubovi, svrake i vrane

Do sada, prava slika istorijata NATO pakta nije napisana na jednom mestu već samo u fragmentima koji se mogu ređati u vidu slagalice kako bi se dobila Historia arcana ove zapadne alijanse. Ovaj kratak tekst je doprinos istoriografiji ove slagalice.


Prof. dr Vladislav B. Sotirović

Široj javnosti verovatno nije poznato da su dosta dugo bivši nacisti i nemački ratni zločinci nakon 1945. g. služili u najvišim strukturama NATO pakta. Većina njih su bili visoko odlikovani oficiri Vermahta, koji su nakon rata služili na najvišim položajima prvo u vojsci Zapadne Nemačke, a kasnije su bili unapređeni u komandante i načelnike NATO struktura u Evropi. Ovaj fenomen je bio čest u zapadnoj Evropi nakon rata ali posebno u Zapadnoj Nemačkoj. Mnogim nacistima i uopšte osobama koje su podržavale i pomagale nacistički režim u Nemačkoj i nacističkim satelitskim tvorevinama u Evropi u sprovođenju holokausta i drugih ratnih zločina, zločina genocida i zločina protiv čovečnosti nikada nije suđeno za ratne zločine nad Jevrejima, Poljacima, Grcima, Rusima i drugim evropskim narodima već su umesto zadovoljenja pravde postavljani na čelne položaje u NATO paktu, zapadnonemačkoj vladi, vojsci, industriji i zapadnonemačkom društvu uopšte.

UTVRĐIVANJE UZROKA SMRTI: Tužilaštvo naložilo ekshumaciju tela Muamera Zukorlića

Od svih dotičnih nacista u gornjem kontekstu zasigurno je najkrupnija zverka Adolf Hojzinger koji je za vreme rata bio Hitlerov načelnik Operativnog odeljenja (Operationsabteilung), tj. Generalštaba, od 1940. g. do 1944. g. A. Hojzinger je aktivno učestvovao u planiranjima Hitlerovih invazija na Poljsku, Norvešku, Dansku i Francusku. Bio je unapređen u pukovnika 1. avgusta 1940. g. a načelnik Operativnog odeljenja je postao oktobra iste godine. Tako je ujedno postao i treći čovek u nacističkoj hijerarhiji po pitanju planiranja Vermahta. Međutim, nakon rata, A. Hojzingeru, ratnom zločincu koji je planirao nemačke invazije na nekoliko evropskih zemalja koje su dovele do smrti miliona ljudi, nije čak ni suđeno za ratne zločine već je naprotiv preuzeo vojsku Zapadne Nemačke - Bundesver, da bi 1961. g. bio imenovan za Predsedavajućeg Vojnog komiteta NATO pakta, tj. faktički načelnika NATO Generalštaba. Na ovom položaju je ostao do 1964. godine.


Novi NATO centar

Na žalost, A. Hojzinger nije bio jedini nemački nacista i ratni zločinac koji je nakon rata nastavio vojnu karijeru u Zapadnoj Nemačkoj i/ili u NATO paktu. Takav je slučaj bio i sa generalom Hansom Špajdelom koji je za vreme rata bio načelnik štaba u vojsci Ervina Romela ("Pustinjske lisice“). Nakon 1945. g., bio je jedan od ključnih vojnih komandanata u Bundesveru za vreme ranog perioda Hladnog rata da bi od 1957. godine do 1963. godine služio kao glavnokomandujući kopnene vojske NATO pakta u Centralnoj Evropi (Mitteleuropa). 

SUTRA ISPLATA 10.000 DINARA: Keš dobija prvo OVA KATEGORIJA, a posle njih na red dolaze MLADI

Sledeći nacista na visokom položaju u NATO paktu je bio Johanes Štajnhof – ratni pilot Geringove Luftvafe i nosilac gvozdenog Viteškog krsta – najvrednijeg odlikovanja u nacističkom Vermahtu. Nakon rata je postao Predsedavajući Vojnog komiteta NATO pakta (načelnik Generalštaba) od 1971. do 1974. a imao je i druge funkcije u ovoj vojnoj alijansi.

Grof Johan Adolf Graf fon Kielmanseg je u Drugom svetskom ratu bio oficir Generalštaba Vrhovne komande Vermahta od 1942. g. do 1944. g. da bi kasnije u okvirima NATO struktura postao Glavni komandant alijanse za Centralnu Evropu 1967. godine i 1968. godine.


Adolf Heusinger

Major Vermahta Ernst Ferber i šef grupe organizacionog odeljenja Vrhovne komande Vermahta 1943.−1945. g., nosilac vermahtovog Gvozdenog krsta Prvog reda, je u NATO strukturama bio isto kao i Grof Johan Adolf Graf fon Kielmanseg – Glavni komandant alijanse za Centralnu Evropu ali u godinama 1973.−1975. Na ovom istom komandnom mestu u NATO paktu Ernsta Ferbera su nasledili i bivši nemački nacisti Vermahta Karl Šnel 1975.−1977. g. (nosilac Gvozdenog krsta Drugog reda, komandant baterije na Zapadnom frontu 1940. g. i načelnik štaba 74. Pancer korpusa 1944. g.), Franc Jozef Šulce 1977.−1979. g. (nosilac gvozdenog Viteškog krsta 1944. g.)  i Ferdinand fon Zenger i Eterlin 1979.−1983. g. (poručnik 24. Pancer divizije nemačke 6. armije, učesnik Staljingradske bitke, ađutant Vrhovne komande Vermahta i nosilac zlatnog Nemačkog krsta).    

Neko će verovatno primetiti da su svi gore spomenuti nacistički oficiri za vreme rata samo vršili svoje profesionalne vojničke dužnosti i da se stoga ne mogu smatrati ratnim zločincima. Međutim, nacistička armija – Vermaht, nije bila nikakva standardna profesionalna vojska već sastavni deo organizovane zločinačke mašinerije Trećeg Rajha odgovorne za sistematske ratne zločine i zločine genocida širom okupirane Evrope. Umesto da se visoki oficiri Vermahta nakon rata nađu na optuženičkim klupama međunarodnog suda pravde mnogi su našli utočište u visokim i najvišim položajima NATO alijanse čiji amblem podseća na dva spojena nacistička krsta (das Hakenkreuz) a nova zgrada Glavnog štaba u Briselu na dva nacistička SS simbola (Schutzstaffel) kao što su ih i nosili esesovci na kragnama svojih uniformi, piše prof. dr Vladislav B. Sotirović, Viljnus, Litvanija, Saradnik Centra za Geostrateške studije iz Moskve.

SKINI APLIKACIJU