Drugi svetski rat nikad nije završen
Autor: Glas javnosti
Danas se dobro vidi da je Drugi svetski rat, tj. borba Rusije, Britanije i SAD za slamanje Trećeg rajha, samo prividno (bio)završen. Geopolitička bitka za Evropu traje i danas.
Adolf Hitler je 18. decembra 1941. godine potpisao svoju direktivu br. 21, nazvanu kodnim imenom „Barbarosa”, kojom je doneta odluka i aktiviran plan za otpočinjanje vojnih priprema Trećeg rajha za rat protiv Sovjetskog Saveza (Rusije) i njegovog osvajanja, predviđen za polovinu maja 1941. godine.
Uporedo sa ovim, pripreman je i razrađen sveobuhvatni plan ekonomskog porobljavanja, grandiozne pljačke, „eksploatacije” Rusije – industrijske, poljoprivredne, rudne, mineralne, naftne, na njenoj evropskoj teritoriji, do Urala. I plan njene teritorijalne podele i rasparčavanja, buduće njene robovske kolonizacije i uključenja u veliki, čitaj globalni, nemački rajh.
Pod šifrovanim nazivom „Oldenburg” plan je donet 1. marta 1941. godine a priprema i organizacija poverene su Hermanu Geringu. „Projekat” je 29. aprila pripremljen i razrađen do najsitnijih pojedinosti. Rusija je njime podeljena na četiri „ekonomska inspektorata”: Lenjingrad (kodno ime „Holstajn”), Moskva („Saksonija”) Kijev („Baden”) i Baku („Vestfalija”) sa 23 ekonomske komande i 12 nižih ureda.
Geostrategija za EvroazijuMemorandumom od 2. aprila 1941. godine Rusija se razbija, raščlanjuje na sedam državnih oblasti: Velika Rusija čije srce je Moskva; Belorusija; Ukrajina; Donjecki basen; Kavkaz; Srednja Azija sa Turkmenistanom, kao muslimanska jedinica; i Baltičke oblasti – Osland, kao celovita teritorija. Hitler je lično izabrao svoje „stare borce” za gaulajtere ovih oblasti: Lozea za baltičke zemlje, Kašea za Moskvu, Fauenfelda za Krim, Terbovena za poluostrvo Kolu.
U svom članku „Geostrategija za Evroaziju”, u broju septembar–oktobar 1997. godine časopisa Forin afersa, koji je prethodio objavljivanju knjige „Velika šahovska tabla” iste godine, Zbignjev Bžežinski objavljuje geopolitičku kartu Evroazije. U nju su, među ostalim, ucrtane: zaokružena, potpuna „Evroatlantistička Evropa” (bez ijedne evropske države izvan nje), koja svojom istočnom granicom, od Murmanska na severu do Crnog mora na jugu, uključuje delove zapadne Rusije, celokupnu Belorusiju i Ukrajinu, odseca Rusiju od čitave njene crnomorske obale, obuhvatajući Gruziju i Jermeniju, i „Konfederalizovana Rusija” podeljena na „Rusiju”, „Siberiju” i „Dalekoistočnu republiku”.
Pomenutim nemačkim memorandumom Ukrajini se, u granicama mogućnosti, daje pravo na „autonoman nacionalni život” sa namerom da se pretvori u ekonomski i politički vazalnu državu i uključi u tzv. crnomorsku uniju. Ukrajini bi se poverila dvostruka „časna i poverljiva” misija: prehranjivati rajh i „konstantno držati Moskvu u šahu”. Galicija, nekada deo Austrougarskog carstva, treba da postane teritorija rajha kao i sve baltičke zemlje. Sa Krima trebe ukloniti sve njegovo stanovništvo, naseliti ga isključivo Nemcima i pretvoriti ga takođe u nemačku teritoriju rajha kao i poluostrvo Kolu zbog rudnika, basen Volge, i Baku, zbog izvora nafte, koji će biti pretvoren u „nemačku vojnu koloniju”. Svi prostori Rusije, uključujući i srednjoazijske oblasti treba podeliti na „vazalne države” koje će vojna sila rajha držati u potčinjenosti.
Šta nam u suštini danas govori aktuelni veliki, svetski rat u Evropi, najveći od okončanja Drugog svetskog rata u Evropi, maja 1945. godine?
Prvo, da Drugi svetski rat, kada su u pitanju Rusija i Sjedinjene Države, nije završen, da se nastavlja. Za SAD – pitanje je biti ili ne biti hegemon, vladar sveta. Za Rusiju – opstanak kao države i naroda.
Prividni kraj
Drugo, kada je o Rusiji reč, geopolitički posmatrano sa stanovišta vladanja Evropom (a time i svetom), SAD su se ogolile kao nastavljač nemačkog nacističkog Trećeg rajha. Sjedinjene Države preuzimaju njegovu ratnu, ekspanzionističku, osvajačku štafetu pohoda na Rusiju. Za razliku od Hitlerove Nemačke koja je, prethodno pokorivši vojno, privredno, resursno Evropu (osim Britanije i neutralnih Švajcarske, Švedske, Portugalije, Španije i Turske), sama svojom vojnom silom krenula u osvajanje i porobljavanje Rusije, SAD ne kreću same i direktno već uz apsolutnu podršku političkih, propagandnih, vojnih i finansijskih kapaciteta antiruske koalicije Evropske unije i NATO-a.
Ono čega danas postajemo svesni i čega smo svedoci je saznanje da je Drugi svetski rat, posebno njegova evropska „komponenta”, tj. borba savezničke antifašističke koalicije Rusije, Britanije i SAD za slamanje Trećeg rajha, samo prividno (bio)završen. Da je ratno-poratni globalni evropski geopolitički i bezbednosni poredak bio samo istorijski privremena pauza. Da su borba i rat za geopolitičko ovladavanje svetom preko osvajanja Rusoazije (čitaj, poništenje Rusije) nastavljeni. U „kožu” Trećeg rajha odmah su uskočile Sjedinjene Države sa svojim najvernijim ratnim saveznikom i partnerom Velikom Britanijom, a ubrzo sa ostalim NATO partnerima iz obe ratne koalicije.
Jedna paralela
Šta je to zajedničko nemačkom nacističkom Trećem rajhu i Sjedinjenim Državama danas? Na prvom mestu namera, težnja za svetskom vladavinom, za vladanje svetom preko globalnog geopolitičko-geoekonomskog i prostorno-demografskog ovladavanja i gospodarenja Evroazijom i „uže” Rusoazijom. Između nacističkog nemačkog Trećeg rajha i američkog liberalno-demokratskog rajha, dakako, ne postoji vulgarna istorijska i istoricistička analogija i paralela, ali postoje brojni signifikantni elementi i „metodološki pristupi” i postupci koji su im zajednički. Od onih, naizgled površnih, nevažnih ali simboličnih, do onih najkrupnijih.
Sadašnji rat u Evropi, a povodom Ukrajine, i na njenoj teritoriji ali i na teritoriji Ruske Federacije, ogoljeno, do srži, više nego ikada do sada u proteklih sedam i po decenija, pokazuje i potvrđuje da su SAD, kada je Rusija u pitanju, nastavljač politike Trećeg rajha. Da „baštine” njegovu „ideologiju”, viziju, neutoljivu potrebu gospodarenja Evropom, Istočnom Evropom i na prvom mestu Rusijom. I, u tom smislu, Drugi svetski rat za SAD nikad nije bio završen. Bio je to samo privid, da slamanjem Trećeg rajha, jeste. Štaviše, vodi se na istim geografskim dužinama i širinama, „vatrena linija” savremenog fronta proteže se od nordijskog arktičkog vrha Evrope do Crnog mora i, i ovog puta neutralne, Turske. I Rusija se, kao što je to bila i za Treći rajh, označava kao primarni i najveći neprijatelj za SAD i EU-NATO međunarodnu zajednicu.
Oba rajha, i nemački Treći i američki neoliberalni, demokratski, u svojoj suštini su totalitarne globalne koncepcije i strategije vladanja svetom koje za svoju preliminarnu i bazičnu premisu imaju slabljenje, iscrpljivanje, razbijanje i, kao svoj krajnji cilj, uništavanje i poništavanje Rusije (Rusoazije), ali i gospodarenje sveukupnim njenim bogatstvima i ogromnim resursima.
Do sadašnjeg „rata svetova” sve ovo rečeno, ova dihotomija Treći rajh – američki rajh bila je prigušena ideološkim hladnoratovskim pokrovom i prekrivena maglom gotovo bezbrojnih lokalnih ratova, vojnih intervencija, državnih udara, specijalnih operacija, indukovanih građanskih ratova, političkih atentata, koje su SAD od okončanja Drugog svetskog rata izvodile širom sveta, u geopolitičkom rimlendu, prstenastom obodu svetskog hartlenda – Rusoazije. I dalje je, kao konstanta, na snazi neprikosnoveni ključni klasični geopolitički kredo: ko vlada Hartlendom taj vlada svetom.
AUTOR: Dušan Nikoliš
SKINI APLIKACIJU
.png)
