Grof Đorđe Berović isključivo je u prepiskama koristio srpski jezik. Po dostupnim izvorima Đorđe je bio imenovan za prvog gradonačelnika Skadra ,fermanom sultana Abdul Medžida od Mahmuda .
Grof Đorđe Berović ,boravio je u Skadru kao i na Kritu ,Himari,Valoni. Izdejstvovao je slobodno ispovijedanje pravoslavne vere za skadarske Srbe kao i Srbe širom Skadarskog ,Lješkog Valonskog i Himarskog vilajeta. Njegova imovina zahvatala je predio centra današnjeg Skadra na kome su smješteni Hotel Rozafa ,Centralna pošta, dom vojske, stara Baškija, Etnografski muzej grada Skadra, ulica Nikole Idromenića (Stara Skadarlija ), Stadion FK „Vlaznija “ . U Vraki i Kamenici podigao je dve škole i obnovio crkvu Svetog Jovana Krstitelja u Kuli Raškoj u narodu poznatog kao Jovan Raški. Vračane je naselio u Derignatu - na obalama reke Bojane i izdejstvovao da dobiju sveštenika u Crkvi Svetih besrebrenika Sergija i Vakha u Srđu, staroj zadužbini Jelene Anžujske . Kao prvi srpski sveštenik posle gotovo pet vekova ,spominje se prezviter Drago Krstović iz Kule Raške.
Po dostupnim izvorima grof Đorđe Berović ustanovio je prvu Srpsku četvororazrednu školu u Skadru nazvavši je po ženi Gojka Mrnjavčevića „GOJKOVICA “ 1870 .g. Kako smo prezentovali ranije prva srpska škola osnovana je za pravoslavne Srbe u Boriču 1808.g. ali nije imala potrebnu dozvolu. Prvi gradonačelnik Skadra grof hadži Đorđe Berović ozvaničio je njen rad a od 1890 .g. do njenog zatvaranja 1934. škola će nositi ime „Obilić “. Autor ovog teksta pronašao je u studiji akademika prof.dr. Momčila Spremića sledeće: „Srbi u Skadru nisu imali organizovanog verskog i obrazovnog sistema do 1934. Na ovo je reagovao akademik prof.dr Miloš Blagojević, takođe profesor na Odseku za istoriju Filozofskog fakulteta u Beogradu u Politici 21.maja 1991. na str.8-9: „Kolega Spremić ne samo da ne iznosi relevantne istorijske već grubo i nenaučno negira nešto što zna svako dete ,da je Skadar na Bojani ishodište srpske duhovnosti i pismenosti". Na stranu akademika Blagojevića stala je ondašnja istorijska elita srpskog naroda na čelu sa akademicima Simom Ćirkovićem ,Vasilijem Krstićem i Andrejem Mitrovićem .
Grof hadži Đorđe Berović umro je na Kritu 1897.g. prethodno dobivši čin generala-guvernanta Krita i Kneza autonomne pokrajine Samos . Po dolasku na Krit turski valija Strikan-beg Anadoli uhapsio je Đorđa Berovića zbog njegovog zalaganja za mirno rešenje kritske krize.
Velike sile koje su postavile blokadu Kritskog ostrva intervenisale su da ga oslobode. Njegovo oslobađanje u Haniju dočekano je sa oduševljenjem grčkog stanovništva. Nakon uspostavljanja nezavisne kritske države, grof Berović je predao ključeve tvrđave Hanije grčkom princu Đorđu Mavrovunisu i povukao se u Veneciju gde je proveo određeno vreme . Godine 1910. prelazi u Dubrovnik. Prisustvovao je pomazanju knjaza Nikole na Cetinju kada je dobio medalju Obilića od kralja Nikole Petrovića na Cetinju povodom proglašenja Crne Gore za Kraljevinu.
Umro je u Dubrovniku 1925 .godine . Sahranjen je u porti srpsko- pravoslavnog groblja u Boninovu „između tri Crkve".
Za grofa Berovića je bitno napomenuti da se osim vojno-političkog posla bavio poezijom, klasičnim slikarstvom, fresko slikarstvom i ikonopisom. Na Kritu i danas u Crkvi Svete Trojice postoji na zapadnoj strani zida oslikano žitije Nemanjića, rad Hadži Đorđa Berovića . U istoimenoj Crkvi u Boriču bilo je postavljeno šest ikona istog autora od kojih su pronađene tri, a u muzeju Skadra postoji njegova pesma na srpskom jeziku „Skadranka “ koja opisuje težak život skadarske Srpkinje .
Grof Đorđe Berović bio je pravi poliglota. Osim maternjeg srpskog služio se turskim, albanskim narečjima, grčkim ,latinskim ,bugarskim ,vlaškim, rumunskim, francuskim, italijanskim i arapskim jezikom.
Glas javnosti/083.me
