Prema rečima Životija Đorđevića najstarijeg istraživača zločina nad Srbima, koji je jedini detaljno istraživao, proučavao i analizirao svu dostupnu građu o stradanju srpskog naroda u 20. veku - mi, Srbi, nemamo prečeg posla nego da popišemo svoje žrtve.
Đorđević se NDH-azijom, Drugim svetskim ratom i poratnim stradanjima svog naroda bavio više od 75 godina. U nekadašnjoj, zajedničkoj državi važio je za najoštrijeg polemičara i protivnika revizije istorije, odnosno umanjenja srpskih žrtava. Đorđević ponavlja da su u Drugom svetskom ratu ukupni demografski gubici Srba iznosili 1.820.000 ljudi. Ubijeno je njih 1.607.000, 57.000 ih je proterano, a 156.000 srpske dece nije rođeno. U odnosu na druge narode u SFRJ, Srbi su, kazuje dr Đorđević, činili 90 odsto žrtava.
Prema njegopvim rečima do 6. aprila 1944. oko 80.000 NDH vojnika je prešlo u partizanske redove.
Đorđević tvrdi i da još nema odgovora na pitanje zašto su se partizanske jedinice u Jasenovcu pojavile tek početkom maja, 10 dana pošto su ustaše 22. aprila 1945. napustile logor.
- U to vreme Titova vojska je imala 57 divizija. Nemci su se povukli iz Srbije 1944, a više od šest meseci Jasenovac je radio punom parom. Za tih šest meseci i ustaški oficiri preobučeni u partizane vodili su u juriše srpsku mladež na Sremskom frontu. Nema odgovora ni na pitanje zašto čuveni partizanski avioni "kukuruzari" (Il-2) nisu sa Sremskog fronta doletali do Jasenovca da makar mitraljiraju ustaške straže - tvrdi Đorđević.
Stoga Drugi svetski rat kod nas su dobili Hrvati tj. hrvatski komunisti, koji su na krilima sovjetskih tenkova sa pola miliona crvenoarmejaca i engleskih bombardovanja srpskih gradova, postavljeni na vlast i stvorili Jugoslaviju po hrvatskoj meri.
Hrvatski komunisti tj. Titovi partizani su dobili rat 1945. godine isto kao što su albanski teroristi i Tačijev i Haradinajev tzv. OVK dobili rat 1999. godine. Drugi svetski rat kod nas su dobili Staljinovi crvenoarmejci i engleski bombarderi, koji su doveli Tita na vlast.
Srpski narod je jedini u ovom delu Evrope, uz braću Grke, ustao protiv Hitlera i ostao protiv Hitlera od početka do kraja. Svi ostali narodi su paktirali sa Hitlerom i bili Hitlerovi saveznici. Čak je i Staljinov Sovjetski Savez u rat ušao na Hitlerovoj strani, kada su septembra 1939. godine sovjetski vojnici ušli u Poljsku i podelili je sa Hitlerom. Uopšte i u Evropi, na prste jedne ruke možete nabrojati narode koji su sa nama od početka bili protiv Hitlera poput Francuza, Britanaca, Belgijanaca, Čeha, Poljaka i Grka.
Srpski narod je najtežu cenu platio svom otporu protiv Hitlera—genocid, okupaciju, građanski rat u uslovima okupacije, izdaju saveznika i pobedu hrvatske komunističke partije na čelu sa austrougarskim kaplarom, Titom koji je zaveo komunističku diktaturu i nad srpskim narodom upravljao kao strani okupator.
U svom otporu, 250.000 srpskih oficira i vojnika je odvedeno u nemačke logore, u okupiranoj Srbiji je zaveden najstrašniji režim okupacije masovnih streljanja po kome je za svakog ubijenog Nemca ubijano 100 srpskih civila, a za svakog ranjenog 50. Stvorena je nacistička Hrvatska koja je svojom proklamovanom politikom genocida uveliko brutalno ubijala trećinu Srba, proterivala trećinu Srba i pokatoličavala trećinu Srba. Bugarski okupator je nemilosrdno ubijao srpske civile, nastavivši tamo gde je stao u Prvom svetskom ratu itd.
I povrh svega, u takvoj situaciji, vojska jedne zabranjene partije, na čelu sa austrougarskim kaplarom iz hrvatskog zagorja, otpočela je građanski rat protiv zvanične vojske pokušavajući da izvede komunističku revoluciju u sred rata, baš kao što je to učinio Lenjin 1917. godine u carskoj Rusiji.
Iako su Srbi prvi ustali protiv Hitlera, 28. aprila 1941. godine na Ravnoj Gori (uz čuveni poklič: "Reč kapitulacija u srpskom jeziku ne postoji") i oslobodili prvi grad u Evropi (Loznica, 31. avgusta 1941.) i imali svoju Jugoslovensku vojsku, na čelu sa prvim gerilcem Evrope proslavljenim generalom Dragoljubom Dražom Mihailovićem i iako su Srbi do kraja 1943. godine činili 90% partizanske komunističke vojske Josipa Broza Tita i bili najveće žrtve Drugog svetskog rata u Evropi uz Jevreje, Ruse i Poljake, Srbi su Drugi svetski rat ipak izgubili.
Da su Srbi izgubili Drugi svetski rat najbolje se vidi po izmišljenim avnojevskim granicama i po tome što je Tito, neposredno po ulasku u Beograd, izjavio: "Mi se u Srbiji moramo ponašati kao u zemlji koju smo okupirali".
Ako su Srbi pobedili u Drugom svetskom ratu, zašto im je samozvani maršal (a u stvari bravarski asistent) zabranio povratak svojim kućama u srpsku Metohiju i na srpsko Kosovo?
Tako su hrvatski pobednici Drugog svetskog rata kod nas napravili tzv. republičke granice kao da su Hrvati dobili rat, a Srbi izgubili. Prilikom crtanja granica avnojevske Srbije (u kojoj i danas živimo) korišćeno je ili istorijsko pravo drugih izmišljenih naroda ili etničko pravo drugih—uvek ono koje je na štetu Srba.
Iako su Srbi prvi krenuli u rat protiv Hitlera, iako su prošli kroz genocid i od početka do kraja ostajali protiv Hitlera, opet je preko 30% Srba ostavljeno van avnojevske Srbije, i kao takvi predstavljamo jedinstven primer u Evropi. Kakvi smo mi to onda pobednici?
Da ne pominjemo nacije koje su izmišljene od Srba, poput Makedonaca, Crnogoraca i sličnih ili naseljavanje Albanaca iz Albanije na Kosovo ili stvaranje zločinačke autonomije Vojvodine ili BiH itd.
Ako smo pobedili u Drugom svetskom ratu, kao što se tvrdi, onda bi za to bili nagrađeni i dobili nešto zbog svoje žrtve. Međutim, Srbi su gore prošli u Drugom svetskom ratu, nego poražene države iz oba svetska rata. Tako su poraženi Mađari dobili državu čime je 20% Mađara ostalo izvan Mađarske nakon Trianonskog sporazuma iz 1920. godine. A mi smo rekorderi i po ovome, jer je 30% Srba ostavljeno izvan Srbije, njoj su date nekakve pokrajine, doseljavani Albanci, od Srba stvarane nove nacije itd. iako smo najveću žrtvu poneli u Drugom svetskom ratu.
Zato na Dan pobede nema šta da se slavi. Praktično od 20. oktobra 1944. prestala je da postoji Karađorđeva i Miloševa Kraljevina Srbija i nju je zamenila Republika Srbija osakaćena nekakvim novoizmešljenim republikama, pokrajnama i narodima. Nju je stvorila jugoslovenska komunistička partija sa hrvatskim vođstvom, kojoj je na čelu diktator i maršal Josip Broz. To je država u kojoj danas živimo i čiji trijumf bi trebalo da slavimo ovim danom na uštrb Srbije sa Mišara, Ivankovca, Deligrada, Ljubića, Kumanova, Bitolja, Bregalnice, Cera, Kolubare, Kajmakčalana itd.
(Glas javnosti)