SUROVA RATNA SUDBINA VELIKE GLUMICE BOŽIDARKE FRAJT: Ustaše joj ubile majku, sigurne smrti iz logora spasla je DIANA BUDISAVLJEVIĆ!

Čuvena jugoslovenska i hrvatska glumica Božidarka Frajt imala je život dostojan najuzbudljivih filmova i romana. Nažalost, njeno detinjstvo obeleženo je svom tragikom koju nosi vihor rata.

U knjizi  "Rat i djeca Kozare" Dragoja Lukića, opisano je i stradanje Božidarkine porodice.

Frajtova, koja se proslavila ulogom u filmu "Užička republika", a koju je publika imala priliku da gleda, recimo, i u "Putu za Montevideo", rođena je sa prezimenom Grublješić 1940. godine u selu Velika Žuljevica pod Kozarom. Imala je nepune dve godine kada su joj ustaše streljale majku Vidu. Zajedno sa hiljadama dece deportovana je u dečji logor u Sisku, odakle je prebačena u prihvatilište Crvenog krsta u Zagrebu. Tamo su je usvojili Katarina i Stjepan Frajt, koji su je odgajali kao ćerku, a Božidarka je tek u 36. godini saznala svoje pravo poreklo, kada ju je napokon našla tetka Dara Grublješić, prvoborac sa Kozare.

Otac joj je poginuo kao borac Druge krajiške brigade. - U kozaračkoj ofanzivi majka Vida odvučena je s Kozare u sabirni logor Cerovljane. Put je vodio kroz Jasenovac u selo Klokočevac, kraj Bjelovara. U naručju je nosila malu Božidarku, svoje jedino dete. Selo je bilo partizansko i u njemu se jedne noći mnogo pucalo. Došle su ustaše i Vidu sa porodicom sprovele u Sisak. Već sutradan po dolasku majkama su oduzeli decu, a Vida je streljana - piše Lukić.

U vagonima za stoku, iz Siska je 16. oktobra 1942. dovezeno 566 male, polužive, gladne, žedne i preplašene dece, sa okačenim kartonskim karticama oko vrata, koje su mnogi kidali ili jeli. Među njima je bila i Božidarka, koja je svoju karticu sačuvala, a sa još 30 dece u tajnosti je spasena i raspoređena u prihvatište Crvenog krsta u Zagrebu, odakle ju je samo pet dana kasnije usvojila porodica Frajt.

Supružnici bez dece Katarina i Stjepan Frajt uzeli su, kako piše u dokumentima, na "izdržavanje i odgoj žensko dete sa brojem 527" u oktobru 1942. godine.

- Tim ljudima sam beskrajno zahvalna. Ja se ne sećam ničeg iz tog ranijeg detinjstva... Sećam se prve haljine koju su mi obukli i sećam se da nisam imala kosu - izjavila je Frajtova 1979. godine u emisiji Radio Beograda.  

(Glas javnosti)

SKINI APLIKACIJU