Analizirajući broj malih jezera na našoj planeti, naučnici su došli do zaključka da se njihov ukupni broj u periodu od 1984. do 2019. godine povećao i to za površinu veću od 46.000 kvadratnih kilometara - što može da se poredi sa teritorijom država kao što je Slovačka ili susedna Bosna i Hercegovina. Ipak, usled bakterija i gljivica koje se hrane mrtvim biljkama i životinjama na njihovom dnu, ona stalno proizvode ugljen-dioksid, metan, azot-oksid i druge gasove - što na kraju rezultira emitovanjem velike količine gasova staklene bašte.
- Mala jezera emituju neproporcionalnu količinu gasova staklene bašte jer obično akumuliraju više organske materije, koja se pretvara u gasove - kaže Tang. - Ovo je zato što su često veoma plitka, a to gasovima olakšava da stignu do površine i atmosfere.
Rezultati su takođe pokazali da su mala jezera veoma osetljiva na klimatske promene, zbog čega je veoma važno da ona budu mapirana i da se prate. Veruje se da će to naučnicima u budućnosti omogućiti da na osnovu njih formiraju klimatske modele sa podacima o uticajima koje imaju na efekat staklene bašte, ali i procenama vodenih resursa sa slatkom vodom i rizicima od poplava.