Istina je, ipak, sasvim drugačija. Istorija je zabeležila junačke podvige naše vojske tokom nemačke invazije u Aprilskom ratu 1941. iako je decenijama sistematski uništavano sećanje na mnoge slavne epizode tog dela naše istorije.
Tačno je da istoriju pišu pobednici, ali je isto tako tačno da herojska dela u odbrani otadžbine nikada ne mogu pasti u zaborav.
Takođe, sveopšte blaćenje Kraljevine Srbije, Prvog svetskog rata i međuratnog perioda trajalo je sve vreme komunističke vladavine. Tako se, recimo, malo ili nimalo zna da smo mi u međuratnom periodu imali vrlo razvijenu avioindustriju.
Skrajnjuta je činjenica da je u Srbiji do 1941. godine bilo čak devet fabrika aviona. Ili podatak da smo imali moćnu vojnu avijaciju od čak skoro 1.000 ratnih aviona. Zatim, da je naš ratni avion lovac domaće proizvodnje ”Rogožarski IK-3” imao bolje performanse od nemačkog Meseršmita, ponosa nemačke avijacije, koja je sa lakoćom osvajala Evropu.
Na žalost, takve informacije su vešto prikrivane decenijama i danas se ne znaju mnoge epizode naše istorije, poput osvete naše avijacije za Hitlerov napad na našu zemlju i bombardovanje Trećeg rajha, nakon 6. aprila 1941. godine.
Naša zemlja je tako postala druga u istoriji koja je uspešno bombardovala vojne ciljeve po nemačkom Rajhu tokom aprila 1941. Pre naše ratne avijacije, je to jedino pošlo za rukom Velikoj Britaniji sa svojim RAF-om.
U skladu sa ratnim planovima, odmah po napadu, bombarderi Jugoslovenske vojske uspešno su bombardovali nemačke, italijanske i mađarske ciljeve po južnoj Austriji, Mađarskoj, Rumuniji, Bugarskoj i Albaniji. Svi austrijski i mađarski gradovi su tih aprilskih dana proglašavali uzbunu od mogućih dejstava jugoslovenske avijacije, koja je inače u svetu imala izuzetnu reputaciju.
Recimo sa banjalučkog aerodroma Rovine (Nova Topola) pod komandom pukovnika Stanka Diklića, komandanta 8. bombarderskog, „Osvetničkog“ puka, poleteli su piloti koji su prvi bombardovali Treći Rajh, što je bio najveći ratni podvig tog vremena, posebno imajući u vidu tada najbolju na svetu nemačku protiv vazdušnu odbranu.
Te akcije su na Nemce ostavile tako jak utisak, da je na kasnijem suđenju u Beogradu 1947. godine, nemački Luftvafe general, koji je komandovao bombardovanjem naše zemlje, Aleksandar Ler, rekao: „…Napadi kraljevske avijacije na Grac, Bruk na Muri, Bruk na Lajti i Mistelbah, u grupama od dva do tri dvomotorna aviona, značajno su usporile naše aktivnosti…“ Pukovnika Diklića su Nemci zarobili nakon Aprilskog rata, zajedno sa više od 200.000 naših vojnika i oficira i čitav rat je proveo po nemačkim logorima, da bi nakon oslobođenja otišao u Čikago, SAD gde je sa svojim četnicima živeo do kraja života i upokojio se, kao potpuno zaboravljen u otadžbini. O njemu i o hrabrim pilotima koji su, branili otadžbinu i bombardovali Treći rajh, nećete pronaći ni reči u našim istorijskim udžbenicima.
Ovo bombardovanje izvršili su junaci koji su bili odlično pripremljeni, odlično opremljeni, sa jasnim planovima i velikim samopouzdanjem i verom u svoju državu i narod koji su branili.
Na ilustraciji koja ide uz ovaj tekst vide se posledice jugoslovenskog bombardovanja Graca u današnjoj Austriji. Tokom Aprilskog rata u Austriji (tadašnjoj Nemačkoj) bombardovani su još i Bruk na Muri, Bruk na Lajti, Mistelbah, Feldbah, Filah, Firstenfeld, Pinkafeld, Glajhenberg i Vildon, Segedin i Pečuj u Mađarskoj, Arad i okolina Temišvara u Rumuniji i ciljevi oko Sofije u Bugarskoj i centralnoj Albaniji.
(Glas javnosti)
5 sati