Predlozi koje je iznelo više grupa građana i političkih pokreta, a koje većinski podržavaju predsedništva svih opozicionih stranaka, osim već poznatih satelita režima, uključuju sledeće:
1. Nakon obaranja režima građanskom neposlušnošću, automatsko suspendovanje Ustava, formiranje Ustavotvorne skupštine koja će postaviti Specijalnog tranzicionog tužioca sa zadatkom da sprovede tranzicionu pravdu, i uspostaviti Specijalne sudove za politički i pravosudni kriminal u kojima će, po uzoru na Eulex na Kosovu i na sudove u Bosni i Hercegovini tokom poratne tranzicije, učestvovati strane sudije.
2. Uvođenje oročene smrtne kazne u saradnji sa SAD za sve zločine kojima su viktimizovani protivnici režima i siromašni građani Srbije, pre svega za sudije i tužioce koji su dozvolili da sudstvo potpuno propadne pod vlašću SNS, a prve od svih za one koji su očigledno nepravično i nezakonito postupali po zahtevima režima hapseći, osuđujući ili oduzimajući decu protivnicima režima, pogotovo javnim protivnicima. Projekt operacionalizacije smrtne kazne već je predmet konkretne razrade po uzoru na one zemlje koje je humano i efikasno koriste, poput mnogih saveznih država u SAD i Japana.
3. Formiranje Komisije za lustraciju koja će sve one koji su sarađivali sa kriminalnim belivukovskim režimom odstraniti iz javnih institucija i politike i proterati iz gradova po uzoru na politiku lustracije koja je sprovedena u Češkoj Republici posle sloma komunizma. Ljudima koji su radili u javnoj službi a otvoreno su postupali po interesima vladajućeg režima, umesto u interesu građana, biće zabranjeno da se finansiraju iz državnog budžeta, neće moći da se zaposle u javnoj službi, i neće moći da žive u gradovima. Ovim poslednjim bi se rešio problem depopulacije sela.
Nedavno se u javnosti pojavila ideja, koju su promovisali profesori Vojin Rakić i Aleksandar Fatić, da se Vrhovni kasacioni sud “sačuva”, to jest da se izuzme iz politike oštre tranzicione pravde, pre svega kroz optuženja sudija za političku zloupotrebu sudijske funkcije, osude i brza izvršenja tranzicione smrtne kazne nad njima, što je predviđeno za sve ostale sudije.
Argumenti koje Rakić i Fatić iznose uključuju u osnovi stav da se Vrhovni kasacioni sud “najmanje ofirao”, da njegova predsednica Jasmina Vasović “još nije uradila ništa čime bi kompromitovala integritet tog suda”, te da je neophodno “sačuvati neke poštene sudije, ako oni žele sebe da sačuvaju”.
Oštro se protivimo ovom stavu profesora Rakića i Fatića, a smatramo da je ponašanje Vrhovnog kasacionog suda u pogledu očigledno koruptivne promene stava Građanskog veća o bankarskim provizijama i naplaćivanju faktički nepostojećih usloga, protiv čega su se podigli svi advokati u Srbiji, direktan pokazatelj kakvo je katastrofalno stanje pogotovo u Građanskom odeljenju VKS.
U tom odeljenju rade sudije poput notornog Dragiše Slijepčevića, o kome ne treba trošiti reči jer je u javnosti detaljno pisano o njegovom ponašanju i odlučivanju, ali i sudija Zorana Delibašić, koja postupa i u predmetima u vezi sa oduzimanjem dece protivnicima režima, i koja je istovremeno angažovana u Visokom savetu sudstva. To je sudija koja je pisala radove u različitim publikacijama o “upotrebi nezakonitih i nepouzdanih dokaza” u sudskim postupcima, a potom je uticala na Apelacioni sud da u njemu grupa kriminalaca na čelu sa sudijom pred penzijom koja će među prvima biti optužena za politički i sudski kriminal prema protivnicima režima, ekspresno, za 14 dana, potvrdi odluku o oduzimanju deteta jednom od javnih protivnika režima donetu na osnovu nezakonitih i nepouzdanih dokaza, uz primenu nasilja i direktno ignorisanje tekućih krivičnih postupaka. Istu sudiju direktno su, među ostalim sudijama Građanskog odeljenja VKS, prozvali i advokati na protestu.
Stoga je apsolutno nedopustiv stav profesora Rakića i Fatića da se VKS izuzme iz procesa tranzicione pravde. Naprotiv, VKS mora među prvima biti predmet najoštrijeg obračuna društva sa korupcijom i urušavanjem svakog integriteta u sudijskoj profesiji, a sudije koje su donosile odluke po revizijama kojima su faktički potvrđivane nezakonitost, zloupotrebe i otvorene travestije prava, kao i one koje su glasale za “stav” kojim se građani potpuno stavljaju u ruke banaka i prejudiciraju se ishodi hiljada sporova koje oni vode protiv banaka, moraju biti osuđeni na najstrožu kaznu i ona mora biti izvršena kao i prema sudijama nižih sudova poput Duška Milenkovića, notornog instrumenta režima na čelu Apelacionog suda u Beogradu, njegove “prve zamenice” Zorice Đaković, ali i Vesne Obradović, koja postupajući pred odlazak u penziju izvršava najprljavije odluke režima prema nemoćnima. Isto bi trebalo da važi za sudije nižih sudova. U tom smislu iznenađuju izjave profesora Rakića i Fatića da su “principijeno” protivnici smrtne kazne, čime unose zabunu u nespornu moralnu dužnost tranzicione pravde da moralno deformisane sudije i tužioce kazni najstrože moguće za najgora moguća nedela o kojima je u ovim tekstovima reč.
Moramo kao društvo napraviti razliku između časnih sudija i sudija kriminalaca. Kao što tu razliku moramo napraviti u izvršnoj vlasti, gde stranka čiji je član Belivuk ne može više pretendovati na legitiman politički život i opstanak, tako moramo istu razliku napraviti i u pravosuđu u celini.
Posle najnovijih postupaka VKS apsolutno je nedopustivo da taj sud na bilo koji način bude izuzet iz oštre tranzicione pravde o kojoj se razgovara.
Građanska inicijativa za lustraciju
GG “Smrtna kazna za spas Srbije”
GG “Pravda”
GG “Vratite nam sudstvo”
(Glas javnosti/Politički.rs)
48 min