U školskoj lektiri u srpskim školama i dalje je obavezno štivno njegov roman “Derviš i smrt”, u koji je utkao tragediju rođenog brata koji je stradao nakon rata zbog banalnog povoda, mada je bio prvoborac
Meša Selimović rođen je na današnji dan 1910. godine u Tuzli. Bio je i jedan od najvećih srpskih i jugoslovenskih književnika 20. veka. Napisao je i: “Tvrđavu”, “Krug”, “Sjećanja”, “Tuđu zemlju”, kao i “Za i protiv Vuka”.
Selimović koji se za života izjasnio kao srpski pisac, a ostavio je testamentarno pismo upućeno SANU iz 1976. godine, u kome se navodi:
- Potičem iz muslimanske porodice, po nacionalnosti sam Srbin. Pripadam srpskoj literaturi, dok književno stvaralaštvo u Bosni i Hercegovini, kome takođe pripadam, smatram samo zavičajnim književnim centrom, a ne posebnom književnošću srpskohrvatskog književnog jezika.
Jednako poštujem svoje poreklo i svoje opredeljenje, jer sam vezan za sve što je odredilo moju ličnost i moj rad. Svaki pokušaj da se to razdvaja, u bilo kakve svrhe, smatrao bih zloupotrebom svog osnovnog prava zagarantovanog Ustavom.
– Pripadam, dakle, naciji i književnosti Vuka, Matavulja, Stevana Sremca, Borisava Stankovića, Petra Kočića, Ive Andrića, a svoje najdublje srodstvo sa njima nemam potrebu da dokazujem.
Selimovićevi bliži preci su iz Bileće, a poreklom su iz Vranjske na granici Hercegovine i Crne Gore, od drobnjačkog bratstva Vujovića.
Jednom prilikom, na zagrebačkom Književnom kutku, Meši Selimoviću je od strane organizatora postavljemo pitanje od kog se očekivalo da će od Meše izdejstvovati neku vrstu provokacije - Zašto se vi Mehmede Selimoviću osećate Srbinom?
Njegov staloženi odgovor koji je usledio bez razmišljanja utišao je celu salu: “Do 1941. sam se osećao Srbinom, a nisam se pitao zašto. Od 1941. znam zašto sam to.”
Meša Selimović preminuo je 11. jula 1982. godine, a sahranjen je u Aleji zaslužnih građana Beograda.
(Glas javnosti)
35 min