Od kraja Drugog svetskog rata prebogata je šarena beogradska fudbalska bašta naovamo, pa spomenimo kao poseban kuriozitet, da je pet fudbalskih klubova u imenu imalo Zvezdu, dva Partizan uz jednu Partizanku, nekoliko Mladosti i Boraca, uz još tri Hajduka.
Elem, sem one velike sa Topčiderskog brda u Boegradu se crveno - belim dresovima i imenom Crvene zvezde kitili i imenjaci iz naselja Mali Mokri Lug, Jakovo i Slanci. Ali, ima i Zvezda iz obrenovačkog naselja Konatice, koja se i dan danas takmiči u Prvoj Beogradskoj ligi.
Crno - beli dres, sem slavnog imenjaka iz Humske ulice, nosio je od 1969. godine i Partizan iz naselja Kaluđerica, ali je promenio ime. Interesantno da je postojao je i FK Partizanka, osnovan 1955. godine, po istoimenom preduzeću trikotaže na Zvezdari, ali je prestao sa radom još 1962. godine. U socijalističkoj Jugoslaviji fudbalom je suvereno dominirala Velika četvorka, uz Zvezdu i Partizan, činili su je i zagrebački Dinamo i splitski Hajduk, a uz retke “incidente” ovaj četverac je kupio i sve trofeje, pa i navijačka srca. U tih skoro pola veka jugofudbala ne pamti se da je u beogradskom ataru, od stotina novosnovanih klubova, ijedan poneo ima Dinama, ali su zato bila tri Hajduka! Sem najpozantijih “belih golubova” sa Liona, imenjaci “majstora s mora”, bili su po jedan Hajduk iz beogardskih naseelja Borča i prigradskog sela Kamendola.
Takođe, skoro da nije bilo ozbiljnijeg preduzeća a da nije imalo svoj fudbalski klub. Nacionalni avioprevoznik JAT imao je svoj fudbalski klub još od 1954. godine, ali bez veći ambicija i mahom u osnovnim stepenima takmičenja, pa su zakatančili prostorije 1968. godine. Međutim, vojni vazduholovci su uzleteli na fudbalsko nebo dosta ambicioznije kada su još 1947. godine osnovali FK Naša Krila, kao klub Jugoslovenskog ratnog vazduhoplovstva. Takmičili su se u najvišem rangu, u Prvoj saveznoj ligi, a najveći uspeh postigli su iznenađujućim plasmanom u finale Fudbalskog kupa Jugoslavije 29. novembra 1949. godine, kada su pred 50.000 gledalaca na Stadionu JNA, izgubili sa 3:2 od Crvene zvezde. Žestok uzlet, ali ipak još žešće ateriranje, pa su uskoro izgubili ime u fuzijama sa drugim klubovima.
Naftaški gigant Jugopetrol, od 1968. godine, dičio se ambicioznim klubom, a svojoj žiutoj opremi kao domaćini nastupali su na terenu Čukaričkog. Ambicije i solidan budžet su im dosezale samno do Treće A beogradske lige, gde su istini za volju često bili pri vrhu tabele, dok se nisu ugasili. Od večih komunalnih poreduzeća solidno su kotirali još i FK Vatrogasac, FK Električna centrala, ali i FK Lasta, osnovana 1959. godine pri istoimenom autobuskom prevozniku, ali su svi oni do prestanka postojanja tavorili između Druge i Treće beogradske lige. I filmadžije su 1952. godine osnovali fudbalski klub Kinotehnika, da bi se već sledeče godine prozvali Filmski radnik. Umetnička mašta im nije previše pomogla, sem da se konstatno takmiče u Drugoj beograskoj ligi, a u svoj najveći uspeh ubrajaju da su jednom bili i treći na kraju prvenstva. Daleko od toga da nisu imali retko ambicioznu upravu, pa su pored prvotimaca gajili i solidan omladinski tim.
Ipak, u jesen 1980. godine fuzionišu se sa FK Avala i nastavili su takmičenje pod tim novim imenom. U moru, nekada samo tek simpatičnih pokušaja osnivanja fudbaslkih klubova, hroničarima u tim decenijama nije promakao ni jedan zaista retko maštovit potez stanovnika Krnjače da svog mezimca nazovu baš FK Skadarlija, nesumnjivo po najpozantijoj boemskoj četvrti iz centra prestonice. To će, ipak, ostati samo na simpataičnom pokušaju, jer sem iznenađujućeg kumstva za ime kluba iz Krnjače, pamtiće se još samo da su se takmičili u sezoni1952/53, pre fudbalskog fajronta.
(Glas javnosti)