Kumstvo na sreću

U predhrišćanskom periodu postojalo je takozvano kumstvo na sreću ili slučajno kumstvo. U nemoći zbog umiranja dece, pribegavalo se ostavljanju tek rođene bebe na raskrsnici. Slučajni prolaznik koji bi pronašao bebu, morao je da joj bude kum.

U porodicama u kojima su umirala deca, ljudi su pribegavali raznim odbranama od jačih sila. Radi zaštite od mogućih teškoća koje prate majku i njen porod, verovanje je nametnulo mnoge postupke koji obuhvataju majku, dete, mesto rođenja, ishranu i negu deteta. Običaji i verovanja karakteristični za rađanje i početak života veoma su raznovrsni i imaju različit značaj. Tako je beba spavala pored ognjišta četrdeset dana, bila zaštićena raznim magijskim predmetima. Zaštićena je i od uroka, odnosno urokljivih očiju kojima se može uticatii na trudnicu i njen porod. Takođe, u dodir sa pokojnikom trudnica niije dolazila, jer se verovalo da to može ugroziti nju i njenu bebu. Nošenje amajlija, pletenje venaca od belog luka, ritualno čišćenje prostorija i mesta gde se žena porađa, bajalice, imali su važnu ulogu u životu svake porodice. 

Kada u porodici umiru deca, roditelji tada ostave novorođenu bebu na raskrsnici i sakriju se. Prolaznik koji naiđe, uzima se za kuma, a on mora da ošiša dete i da ga daruje novcem. Nakon toga detetu se daje neko ime koje će ga čuvati tokom života: Vuk, Vukosava, Vukadinka, Košuta, Najden. Veoma se verovalo u magijsku moć reči, pa je ovaj način odbrane od jače sile bio itekako uobičajen.

SKINI APLIKACIJU