MAJSKI PREVRAT - DOGAĐAJ KOJI JE PROMENIO TOK ISTORIJE: Kako je srpski narod surovo likvidirao KRALJA ALEKSANDRA i DRAGU MAŠIN, ali i njihovu kompletnu porodicu (FOTO)
Autor: Glas javnosti
U majskom prevratu 1903. ubijeno je pored kralja Aleksandra Obrenovića i kraljice Drage Mašin i oko dve stotine njihovih najbližih saradnika kao i 123 člana kraljevske porodice, da više nikada niko iz ove srpske kraljevske dinastije ne može ostvariti pretenziju na presto
Odmah nakon ubistva srpskog kralja i kraljice pucano je i na kraljicinu rođenu braću potporučnike Nikolu i Nikodija, predsednika vlade Dimitrija Cincar Markovića i ministra vojnog Milovana Pavlovića.
Kralj i kraljica su ubijeni iz pištolja, a potom su njihova beživotna tela izbodena sabljama i, na kraju, iskasapljena sekirom.
Raskomadane ostatke tela srpskog kralja i kraljice zaverenici su stavili u limeni kovčeg (Doka Trifković Limar je zavario kovčege) i požarnim kolima prevezli do stare crkve svetog Marka na Tašmajdanu i položili u grob kraljeve bake Anke Jevrema Obrenović.
Istog dana, odmah po izlasku Sunca Beograd je okićen zastavama, a ubice srpske kraljevske porodice su paradirale Beogradom sa intimnim delovima njihovih tela nataknutim na sablje. Kakva sramota, kakvo poniženje, piše Geopolitika.com
O tome ko su i kakvi su bili oni koji su ubili srpskog kralja i kraljicu može se ponešto zaključiti i iz podataka da je u noći krvavog pira opljačkan dvorski sef iz koga su ukradeni Hilandarska tapija i Miroslavljevo jevanđelje.
View this post on Instagram
Tapija je kasnije vraćena i preneta u Narodnu biblioteku ali ne i Miroslavljevo jevanđelje koje je otkriveno kod kralja Petra Karađorđevića tek po otpočinjanju Prvog svetskog rata. Međutim, iste te godine nestala je Tapija i nikada više nije pronađena. Krađa i potonji događaji oko Tapije bili su vezani isključivo za pokušaj prikrivanja činjenice da je krajem XVII veka Hilandar kao granični manastir postao turska vojna karaula i da ga je od Turaka 1821. otkupio Miloš Obrenović.
Nemogućnost Miloša da u većoj meri materijalno pomogne Manastir primorala je monahe da se počnu zaduživati kod Bugara što su oni iskoristili za preuzimanje Hilandara pod svoje. Ljuba Nenadović je 1859. u Hilandaru zatekao sedamdesetak kaluđera Bugara i nekoliko Makedonaca, a krajem XIX veka, po svedočenju Dimitrija Avramovića, poznatog književnika i slikara, u manastiru „živi pedesetak monaha, od čega jedva po koji Srbin“.
Hilandar u srbske ruke vraćaju kralj Aleksandar Obrenović i kraljica Draga Mašin.
View this post on Instagram
Pre nego što je aprila 1896. godine kao jedini kralj prisustvovao prvim olimpijskim igrama modernog doba u Atini Obrenović je na Veliki Petak posetio Svetu Goru i Hilandar. Kralj je svečano dočekan i ispraćen lepo od bratstva manastira sv. Save i sv. Simeona, kao i od izaslanika svih manastira svetogorskih. Još pre dolaska u Hilandar Obrenović je po Ivanu Pavloviću, tadašnjem srpskom konzulu u Solunu, poslao, kao poklon, šest hiljada dinara u zlatu, koji je konzul uručio predstavnicima Hilandara (arhimandritu Vasiliju i Damaskinu). No, po dolasku u Hilandar u noći između Velikog četvrtka i Velikog petka kralj Aleksandar Obrenović odlučuje da isplati sve manastirske dugove, što, pre odlaska, saopštava i manastirskom bratstvu.
Dan po Velikom petku srpski kralj je zasadio maslinu i darivao bratstvo sa još 500 dukata, a arhimandrit Vasilije u Savinom polju podigao česmu u znak sećanja na njegov boravak. Međutim, u znak zahvalnosti dinastiji Obrenović hilandarsko bratstvo kralja Aleksandra dariva Miroslavljevim jevanđeljem koje postaje svojevrsna veza između Obrenovića i velikog župana raške Stefana Nemanje koji je 29. septembra 1198. godine napisao i potpisao Hilandarsku povelju. Pisanju i potpisivanju Povelje prisustvovao je njegov najmlađi sin Rastko koji će, nakon što se izborio za samostalnost raške arhiepiskopije od Vizantije 1219. godine, postaviti temelje Srpske pravoslavne crkve.
(Glas javnosti)
SKINI APLIKACIJU
