Diskriminacija muškaraca – tema o kojoj se ćuti

Zloupotreba krivičnih prijava za zlostavljanje vlastite dece u kojima muškarci bivaju optuženi sve je češća, a Centru ravnopravnog roditeljstva je prijavljena zloupotreba prijava radi sopstvene koristi nad 39 pravnosnažno oslobođenih osoba za seksualno zlostavljanje vlastite dece, kaže predsednik tog centra i socijalni radnik Dejan Pavlović.

Prema njegovim rečima, muškarci su diskriminisani u svim tim postupcima i ni jedna osoba koja je lažno prijavila ta dela nije do sada odgovarala za krivično delo lažnog prijavljivanja iz člana 334 Krivičnog zakonika.

Pavlović navodi za danas da je pre nekoliko godina slušao izlaganje policijske službenice koja je na godišnjoj Skupštini Udruženja žrtava nasilja HAJR predočila podatak da je do tog momenta u porodičnom nasilju ubijeno 27 osoba ženskog pola, što je podatak poznat u medijima. Međutim, ističe on, u nastavku izlaganja policijske službenice rečeno je da je u istom periodu u porodičnom nasilju ubijeno 17 osoba muškog pola, što je podatak koji niko nikada nije predstavio.

Slučajevi nasilja u porodici pogodni su za manipulaciju, pa tako žene češće dobijaju potvrdu da su žrtve, za razliku od muškaraca, tvrdi Pavlović i dodaje da se neretko dešava da muškarci budu izloženi podsmehu u društvu, pa čak i od organa reda kojima se obrate za pomoć

U tim slučajevima, i pored toga što su i žene prijavljene za nasilje, one to skoro uvek predstavljaju kao reakciju na nasilje “uzimajući zakon u svoje ruke”, napominje Pavlović.

“Imamo primere gde su pojedini muškarci prijavljeni i pravnosnažno oslobođeni za dva, tri, pa i pet krivičnih dela od strane žena, a svugde su predstavljeni kao nasilnici”, kaže on.

Zloupotreba krivičnih prijava za zlostavljanje vlastite dece u kojima muškarci bivaju optuženi sve je češća, a Centru ravnopravnog roditeljstva je prijavljena zloupotreba prijava radi sopstvene koristi nad 39 pravnosnažno oslobođenih osoba za seksualno zlostavljanje vlastite dece, kaže predsednik tog centra i socijalni radnik Dejan Pavlović.

Prema njegovim rečima, muškarci su diskriminisani u svim tim postupcima i ni jedna osoba koja je lažno prijavila ta dela nije do sada odgovarala za krivično delo lažnog prijavljivanja iz člana 334 Krivičnog zakonika.

Pavlović navodi da je pre nekoliko godina slušao izlaganje policijske službenice koja je na godišnjoj Skupštini Udruženja žrtava nasilja HAJR predočila podatak da je do tog momenta u porodičnom nasilju ubijeno 27 osoba ženskog pola, što je podatak poznat u medijima. Međutim, ističe on, u nastavku izlaganja policijske službenice rečeno je da je u istom periodu u porodičnom nasilju ubijeno 17 osoba muškog pola, što je podatak koji niko nikada nije predstavio.

Slučajevi nasilja u porodici pogodni su za manipulaciju, pa tako žene češće dobijaju potvrdu da su žrtve, za razliku od muškaraca, tvrdi Pavlović i dodaje da se neretko dešava da muškarci budu izloženi podsmehu u društvu, pa čak i od organa reda kojima se obrate za pomoć

U tim slučajevima, i pored toga što su i žene prijavljene za nasilje, one to skoro uvek predstavljaju kao reakciju na nasilje “uzimajući zakon u svoje ruke”, napominje Pavlović.

“Imamo primere gde su pojedini muškarci prijavljeni i pravnosnažno oslobođeni za dva, tri, pa i pet krivičnih dela od strane žena, a svugde su predstavljeni kao nasilnici”, kaže on.

U prilog toj tezi Pavlović ističe da je 2019. godine Republičkom zavodu za socijalnu zaštitu prijavljeno 12.348 žena počinilaca nasilja u porodici, a da žrtve tog nasilja čine roditelji u 2.001 slučaju, brat ili sestra u 523 slučaja, sin ilićerka 1.370, partner jednog od roditelja 490, drugi član porodice ili srodnik 755, hranitelj ili staratelj 45, dok je žrtva bračni ili vanbračni partner u čak 4.443, a bivši bračni ili vanbračni partner u 1.886 slučajeva i preostalih 835 slučajeva “neko drugi”.

Samohrane tate kao statistička greška

Poseban diskriminatorni položaj imaju muškarci u roditeljskoj ulozi, gde osim nasilja trpe diskriminaciju iako su sposobni da obavljaju iste stvari i doprinesu odgajanju deteta kao majke, smatra Pavlović napominjući da su jedine dve stvari koje ne mogu da budu zastupljene kod roditelja oba pola rađanje i dojenje.

“Situacija kada majka premine je najbolje ogledalo položaja oca u društvu, tada vidimo da u većini slučajeva otac može sve, ali ga pojedini ljudi i sistem ne shvataju”, poručuje Pavlović.

Programi podrške samohranim majkama su veći od podrške samohranim očevima, tvrdi on i istiće da ne postoji program podrške muškarcu žrtvi porodičnog nasilja, dok podrška ženama podrazumeva zapošljavanje, socijalne stanove, sigurne kuće i druge vrste pomoći.

Takođe, kako navodi, sve je više slučajeva gde je staranje nad detetom dosuđeno majci i da je određeno novačano mesečno izdržavanje u vrednosti polovine prosečne plate u Srbiji. Međutim, kada su usled izvesnih okolnosti deca posle nekog vremena pripala očevima, bez obzira na tužbeni zahtev donosio presudu sa drastično manjim iznosima mesečnog izdržavanja majkama.

SKINI APLIKACIJU