U Jugoslovensku vojsku primani su naprijatelji Srbije: Kralj Aleksandar odlikovao hrvatske koljače!

U novu jugoslovensku vojsku primani su neprijatelji Srbije, generali austro.ugarske vojske, poput zloglasnog guvernera Srbije - Hrvata Salisa Sevisa, koji je Beogradu 1915. javno upozoravao da 'Austro-Ugarska ima dovljno vešala za celu Srbiju!' Srbožder Slavko Kvaternik doživeo je čast da ga kralj Aleksandar 1918. odlikuje ordenom Belog orla.

Hrvatski istoričar dr Slavko Pavičić u knjizi 'Hrvatska vojna i ratna povjest i Prvi svjetski rat' piše da je najhrvatskija vojna jedinica u Prvom svetskom ratu bio 13. zagrebački korpus, a najelitnija formacija 42. domobranska divizija nazvana 'Vražjom', a da je u hrvatskoj i Bosni i hercegovini mobilisano 'najmanje 500.000 vojnika'.

Područje na kome je operisala Vražja divizija, koju su činili Hrvati, najteže je stradalo u Prvom svetskom ratu. Jedno od divljanja austrougarskih vojnika 1914. godine u Mačvi, zabeleženo je u selu Dublje kod Šapca. Srpski vojnici su u jednoj kući našli šestoro zaklane dece. U sledećoj, naišli su na četvoro dece sa odsečenim glavama stavljenim pored njih, a petom detetu glava je ostavljena da visi... Deca su bila poređana na stolovima.

U selima su nailazili na ljude obešene iznad kućnog praga ili povešane o stabla voćaka, i to starce, žene i decu, ili pak poklane u kućama i dvorištima... Kada su priupitali preživelog starca kakvi su to ljudi koji su činili te strašne zločine, odgovorio je: -Ne znam ko su, ali govore srpski-.

O ovim zločinima svedočili su dopisnik pariskog 'Ilustrasiona' Anri Barbi i čuveni američki novinar Džon Rid. Rid je beležio kako su ljude sabijali u crkve i žive spaljivali, dok su vojnici čekali sa puškama kako bi dokrajčili svakog ko uspe da se probije iz tog ognja. Pisao je o deci koja su ubijana, čerečenim devojčicama, silovanim ženama.

U sastavu te divizije, koja je više puta bila pohvaljena za podvige u Srbiji, bili su i Josip Broz Tito, Vlatko Maček, vođa Hrvatske seljačke stranke, Slavko Kvaterniik i Slavko Štahmer, koji će 1941. godine postati prvi čovek Pavelićeve vojske. Njihov komandant je bio ozloglašeni Stjepan Sarkotić, potonji ratni guverner Bosne i Hercegovine.

Samo za 'junačko držanje' u Mačvi, 1. novembra 1914. godine, odlikovano je na stotine Hrvata raznim medaljama i ordenjem, a na stotine ih je unapređeno u korporale, feldvebele i cugsfirere... Desetine su dobile Zlatni orden, koji je od 1917. godine pravljen od čistog zlata. Bilo je i onih s najvišim odlikovanjima koja su postojala u carstvu Habzburga - Ordenom viteza Marije Terezije, koji je vlasniku automatski donosio baronsku titulu i austrijsko, odnosno mađarsko plemstvo. 

Po okončanju Prvog svetskog rata, vrh srpske države, u sklopu svejugoslovenskog pristupa nacionalnom pitanju, uz puno sadajstvo krune, započeo je politiku nacionalnog, takozvanog istorijskog pomirenja sa Hrvatima, zaboravljajući hrvatske zločine.

Ausrijski istoričar Ludvig Jedlička napisaće da se ni u jednoj državi nastaloj na ruševinama Habzburškog carstva nije tako blagonaklono odnosilo prema bivšim oficirima austrougarske vojske kao u Kraljevini Srba, Hrvata i Slovenaca. U novu jugoslovensku vojsku primani su čak i najosvedočeniji neprijatelji Srbije, generali austro-ugarske vojske, poput zloglasnog guvernera Srbije za vreme okupacije, Hrvata Salisa Sevisa, koji je u Beogradu 1915. godine javno upozoravao da 'Austro-Ugarska ima dovljno vešala za celu Srbiju!'

U jugoslovensku vojsku primljen je odmah i Slavko Kvaternik, koji je u činu austrougarskog majora za vreme okupacije, 1915-1918, bio šef 'najpoverljivije političke grupe guvernemana' u Beogradu. Iako poznat kao izraziti 'srbožder', primljen je u jugoslovensku vojsku sa činom više - potpukovničkim. Pošto je jedno vreme proveo u štabu Potiske divizije, postavljen je za komandanta garnizona u Celju. Doživeo je tu čast da ga kralj Aleksandar 1918. primi u 'naročitu audienciju' i zatim odlikuje ordenom Belog orla. Kvaternik će u aprilu 1941. godine proklamovati hrvatsko-muslimansku ustašku državu u čijoj se vojsci našlo ravno 3600 oficira jugoslovenske vojske! 

Bez obzira na sveža sećanja na hrvatske zločine, Srbija ni u jednom času nije bila protiv zajedničke države sa Hrvatima, već se maksimalno identifikovala sa jugoslovenskom zajednicom. Sa novom državom su se pomirili, i bezrezervno stali uz nju, i Srbi iz Bosne, koji su možda najviše sanjali o Velikoj Srbiji i koji nisu mogli lako prežaliti što umesto države Srba, Hrvata i Slovenaca, nije stvorena velika srpska država.

(Glas javnosti/Borba za istinu)

SKINI APLIKACIJU