Srpska država SREDNJEG VEKA za koju NIKADA NISTE ČULI: Nosila je IME PO SVETOM SAVI i imala izlaz NA MORE!

Srednjevekovna Srbija imala je periode uspona i padova, a jedinstvena država Nemanjića, pod neslogom plemstva i sve osetnijim prisustvom Turaka Osmanlija, delila se na sitne kneževine i vojvodstva. Jedna od takvih državica bila je i vojvodstvo Svetog Save kojom je upravljala porodica Kosača.

Vojvodstvo Svetog Save (lat. Ducatus Sancti Sabae) srpska je kasna srednjovjekovna država koja je postojala u vrijeme osmanskog osvajanja Balkanskog poluostrva. Njom su vladali Stefan Vukčić i njegov sin Vladislav, članovi plemićke porodice Kosače, a zahvatala je djelove savremene Bosne i Hercegovine, Srbije, Hrvatske i Crne Gore. Središte vojvodstva je bilo u Breznici na prostoru današnje Crne Gore.

Šta je Vojvodstvo Svetog Save bilo u teritorijalnom smislu, pokazuje dio geo-karte štampane u Rimu 1689. tačno na 300 godišnji jubilej Kosovskog boja (1389). Iako ova karta liči na naivnu umjetnost u odnosu na današnju kartogafiju, nju nije radio bilo ko. Radili su je poznati stručnjaci Rima: istoričar i geograf Cantelli da Viole, graver Antonio Barber i izdavač De Rossi. Kao što se na karti vidi, Vojvodstvo Svetog Save se široko prostiralo: na zapadu do rijeke Neretve, na sjeveru mu je pripadalo i Ljubinje i znatan prostor od Ljubinja do granice sa Bosnom, na sjeveroistoku je graničilo sa Parte dela Servia (Srbija), a na istoku sa Parte D’Albania u kojoj je bila Gornja i Donja Zeta.

Uz obalu je Srpsko pomorje, osim uskog obalnog pojasa Dubrovačke Republike, tada nastanjeno većinskim srpskim življem. Na osnovu te karte, to je kasnije ušlo u Zetsku banovinu. U toj karti nema pomena o crnogorskoj, ni o nekakvoj dukljanskoj državi, ni o Crnoj Gori kao turskom kadiluku, što je dugo bila. Pominju se samo „popoli di monte negro“, i to jedva vidljivim slovima, kao sitan detalj planinske populacije koja je ponikla u zemlji Svetog Save.

Vojvoda od Svetog Save

Stefanova titula je bila „Vojvoda od Svetog Save”, po prvom srpskom arhiepiskopu Svetom Savi. Njemački prevod riječi vojvoda je herceg, titula po kojoj će kasnije ime dobiti današnja oblast Hercegovina, koju su Osmalije koristile kao naziv za pokrajinu koja je pretvorena u osmanski sandžak (tur. Hersek Sancağı).

U dokumentima poslatima caru Svetog rimskog carstva Fridrihu III 20. januara 1448, Stefan Vukčić Kosača naziva sebe „vojvodom Svetog Save”, „gospodarem Humskim i Primorskim” i „velikim vojvodom” i primorava bosanskog kralja da ga kao takvog prizna. Titula „Vojvoda Svetog Save” je imala značajnu vrijednost za javnost, jer su Savine mošti, koje su se nalazile u manastiru Mileševa, čudotvornim smatrali ljudi svih hrišćanskih vjera u regionu.

Stefan je potpisao sporazum sa Alfonsom V, kraljem Aragona i Napulja, 15. februara 1444, kojim je postao vazal u zamjenu za kraljevu pomoć protiv neprijatelja, prvenstveno kralja Stefana Tomaša Ostojića, vojvode Ivaniša Pavlovića i Mletačke republike. U istom sporazumu Stefan obećava da će plaćati danak Alfonsu umjesto osmanskom sultanu, što je do tada radio.

Opsada Dubrovnika

Stefan je 1451. napao Dubrovnik i započeo opsadu grada. On je i ranije napadao dubrovačke plemiće i, samim tim, Dubrovačka vlada ga je proglasila izdajnikom. Nagrada od 15.000 dukata, palata u Dubrovniku u vrijednosti od 2.000 dukata i godišnji dohodak od 300 dukata, ponuđeni su svakom ko ga ubije, uz obećanje nasljednog dubrovačkog plemstva što je pomoglo da se održi obećanje ko god to učinio. Stefana je prijetnja toliko uplašila da je odustao od opsade.

Stefan Vukčić je umro 1466, a nasljedio ga je njegov najstariji sin Vladislav Hercegović. Osmanske snage predvođene Stefanovim najmađim sinom, Hersekli Ahmed-pašom koji je prije toga prešao u islam, nadjačale su Vladislava 1482. U Osmanskom carstv (Hercegovina je bila sandžak u sastavu Bosanskog pašaluka).

Stefan je osnovao pravoslavne manastire Zagrađe i Savina u Herceg Novom.

(Glas javnosti/sedmica.me)

SKINI APLIKACIJU