PRIKAZ KNJIGE PROFESORA ĐORĐA BOJANIĆA: „STRADANJA I ŽRTVE SRPSKOG NARODA U 20. VEKU“ - (PAKLENI VEK PO SRBE)

Ovih dana je iz štampe izašla retka i tematski značajna knjiga „STRADANjA I ŽRTVE SRPSKOG NARODA U 20. VEKU“ (PAKLENI VEK PO SRBE), autora Đorđa Bojanića, profesora istorije iz Niša i glavnog urednika sajta SRPSKA ISTORIJA.

Na relativno malom broju od 151 stranice sažeto i jezgrovito su predstavljena i objedinjena sva stradanja i žrtve srpskog naroda u paklenom 20. veku, veku u kojem je Srbe trebalo istrebiti i uništiti genocidom, proterivanjem i preveravanjem i time dovršiti započeto uništavanje Srba iz 19. veka. Ovom istorijski veoma važnom knjigom prof. Bojanić svoj srpski narod čini besmrtnim, uprkos visoko plaćenoj ceni, jer je u večnoj težnji ka slobodi naš narod tragično od pamtiveka stradavao i ostao nepokoren.

Bojanić veoma jednostavnim stilom govori o 20. veku kao vrhuncu stradanja i žrtava srpskog naroda, koji je prošavši sve patnje i uništavanja ostao hrabar, herojski, junasčan i nesalomiv.

Iako razapinjan, proganjan do istrebljenja i uništenja, naš narod je poput feniksa izranjao iz pepela i zgarišta. Jasnim i lapidarnim jezikom prof. Bojanić nastoji da do tančina zabeleži golgotu srpskog naroda u savremenom 20. veku, veku koji je za celo čovečanstvo obećavao nove tehnike, nove tehnologije i opšti progres. Sve to su silni i mnogobrojni naši neprijatelji oprobali i primenili upravo na srpskom narodu s namerom za njegovo istrebljenje, ali primenjujući i najprimitivnija a najubojitija oružja poput SRBOSEKA – ustaškog noža, koji je bio duži i brži čak i od Srbinove poruke „Samo ti dijete radi svoj posao“.

Dugo su nam o tome glupaci „mudrovali“, jer su naši mudraci ćutali! I progovorio je profesor istorije Đorđe Bojanić na najvažnijem srpskom istorijskom tronu. I hvala mu! Hvala mu na hrabrosti u ime naše napaćene majčice Srbije, u ime svih Srba iz svih najsrpskijih zemalja – Bosne, Hercegovine, Srpske Sparte – Crne Gore, srpske Makedonije, srpskog Primorja, Vojvodine, hvala mu u ime celokupnog srpskog plemena širom svetskih meridijana. Jer, svako doba ima svoje ratnike, a Bojanić je ratnik sa ubojitim perom, čije se istorijske istine najviše plaše naši neprijatelji.

Bojanić poput teškog doboša udara na sva naša čula i podiže našu empatiju i tugu i bes na bugarska zverstva u SURDULICI, na austrougarska iživljavanja nad starima i nejakima u MAČVI, na ustaške koljače - MONSTRUME U LjUDSKOM OBLIKU i njihov „SRBOSJEK“, specijalno izrađen u Nemačkoj za klanje Srba u JASENOVCU, JADOVNU, STAROJ GRADIŠKI...,na starca VUKAŠINA, na KOZARU, na NEMAČKO NACISTIČKO BOMBARDOVANjE na VASKRS 1941. godine, na SAVEZNIČKO BOMBARDOVANjE 1944. godine, na NOVOSADSKU RACIJU, na BANjICU, na JAJINCE, na GOLI OTOK, na KRISTALNU NOĆ U ZADRU, na BRATUNAC, na SREBRENICU, na malu MILICU RAKIĆ, na SVETINjE i SRPSKE ŽRTVE NA KOSOVU I METOHIJI...i na sva druga srpska stratišta, koja se prelivaju čak i na 21. vek.

Autor govori o stradanju Srba u balkanskim ratovima, u Velikom ratu, u epidemiji tifusa, u Aprilskom ratu 1941. godine i tokom celog Drugog svetskog rata, u posleratnom „miru“ od strane komunista, u građanskim bratoubilačkim ratovima 90-ih godina (akcije hrvatskih ustaša BLjESAK i OLUJA), u BRATUNCU i SREBRENICI, kao i u još nezavršenom satiranju Srba na Kosovu i Metohiji (u bitkama na KOŠARAMA i PAŠTRIKU i zašto se o njima ćutalo i još uvek ćuti), a i o položaju Srba u Crnoj Gori i Makedoniji i o statusu dejtonske Republike Srpske....

Prof. Bojanić u svojoj knjizi podiže pitanje neophodnosti podizanja MEMORIJALNOG CENTRA za sve srpske žrtve kao mesta SRPSKOG HODOČAŠĆA, kao i definisanje okvira NACIONALNE STRATEGIJE.

Ipak, razapinjanje nevinog dovodi do njegovog vaskrsenja, a to najmanje shvataju dželati našeg naroda. No, prof. Bojanić je to odlično shvatio i rešio da otrgne od istorijskog zaborava, najviše zarad novih pokoljenja. Naši neprijatelji su tokom celog 20. veka imali malo ili nimalo duše i mnogo proklamovanih ali pogaženih principa i od nas otimali sve – od teritorija do osnovnog čovekovog prava na život, jer je lakše oteti, nego napraviti. U ovom relativno kratkom i sažetom prikazu biblijskog stradanja Srba u 20. veku autor je dao esencijalan sled istorijskih prilika u svetu, sa refleksijom na srpsko pitanje. Ono ni danas u 21. veku nije rešeno, jer je zlo uvek brže od dobra, a čovek je najčešće tiranin najboljima i odabranima u civilizaciji. Naši hrabri preci su umeli da se herojski odbrane na najstrašnijim mestima, te mi kao njihovi potomci moramo vratiti oteto za naše potomke i osvetlati obraz srpskog cara Dušana, u čije zlatno doba su Srbi bili deo evropske aristokratije.

A Bog je čoveka stvorio da nastavi njegovo stvaranje sveta. Hvala Svevišnjem što je Srbima podario velikog rodoljuba i borca za istinu – prof. Đorđa Bojanića.

 (Glas javnosti - Akademik prof. Radmila Tonković)

SKINI APLIKACIJU